Co jest pewne po superwtorku i dokąd zaprowadziło mnie łapownict

 Udało mi się we wtorek przekabaciċ pewnego sceptycznego wyborcę do głosowania na kandydata, ktόry budzi moją (lekką) nadzieję.  

Kosztowaċ mnie to będzie niestety znacznie więcej niż owa $100 łapόwka, o ktόrej niedawno pisałam.  

Tym bardziej, że sceptyczny wyborca, ktόry od bardzo wielu lat w swoim rodzinnym stanie nie głosował, musiał zdeklarowaċ polityczna afilijację, a delikwent deklaracji za bardzo nie lubi.  

Łapowke bede musiała uiszczaċ przez kilka lat pewnie – a w każdym razie (prawdopodobnie) żyċ z jej skutkami.

Więc we wtorek wieczorem oglądając kątem oka telewizyjny „coverage” trochę byłam rozczarowana. Bo wyglądało na to, że przekupstwo do nikąd mnie nie zaprowadziło  – nie tylko kandydat od nadziei przegrał w NJ i NY, ale jeszcze na dodatek w Kalifornii, w ktόrej miał wygraċ. Delegatόw zdobył znacznie mniej, i pewna pani kandydatka go zaraz zmiażdży, i będzie po zawodach. Tak w każdym razie zeznawał CNN i wszystkie inne stacje z literkami.  

New York Times  co kilka minut aktualizował swoją dramatyczną tabelkę z wynikami (NB nie wiadomo po co sie tak wysilali – Rzeczpospolita na przykład, jeszcze przed zamknięciem lokali w Kalifornii, poinformowała na pierwszej stronie, ze Hillary zmiażdżyła tam Obamę i poszła spaċ...:>).  

NYT (dzieki tabelce?) odnotował we wtorek rekordową liczbę wizyt na stronie: 36 milionόw – o prawie dwa miliony więcej niż w poprzedni rekordowy dzień, podczas wyborόw do Kongresu w 2006 roku.  Wśrόd tych 36 milionόw było co najmniej 36 wizyt moich i nieniejszym, gdybym tylko mogla,  chciałabym im teraz te szlachetne i imponujace statystyki pogorszyċ!  

Bo dziś siadłam do nieco dokładniejszej lektury gazetek i magazynόw i co się okazuje? Że nie mercedesy tyko rowery i nie rozdają tylko kradną.  A 36 milionόw gości NYT trochę zostało nabitych w bambuko – bo sposόb liczenia oraz wyciagania wnioskow w sprawie delegatόw gazeta miała dośc kreatywny (zaś informację, o tym, że kilka kluczowych stanόw jest niepoliczonych podała w kąciku, w akapicie 129tym,  na stronie 25).  

Nie będę się siliċ na mądre analizy i doniesienia, bo zarόwno Gazeta Wybor jak i Rzepa radzą sobie zupełnie dobrze, więc jeśli ktoś ciekawy, to niech sobie tam zajrzy.  

Ale przeleciawszy się po blogowisku i okolicach, nie mogę się oprzeċ wrażeniu, że sztaby wyborcze kandydatόw w USA natychmiast powinny zatrudniċ kilku polskich komentatorόw. Albo chociaż blogerόw.  

Bo z nielicznymi (szlachetnymi) wyjątkami, ci – na dziewięċ miesięcy przed wyborami – wszystko już dokładnie wiedzą -- co i jak, kto z kim i kto sie do bialego domu 21 stycznia 2009 wprowadzi. 

 Amerykańscy komentatorzy to głąby po prostu. Ględzą, ględzą, ale nic powiedzieċ nie są w stanie.  (Wyjątkiem jest chyba tylko Arthur Sulzberger, amerykańska legenda i właściciel owego NYT z 36 milionami wizyt), ktόry na spotkaniu z grupą wielbicieli, powiedział w dzień po wyborach, że wyjaśniła się pόki co tylko jedna sprawa:  że na pewno prezydentem nie zostanie tym razem Kucinich.   

 Nie będę Was drodzy Blogowicze przekonywaċ, że to bez znaczenia kto wygra – (było nie było, vide above w sprawie łapόwki... :<).

Ale jest jeszcze kilka bardziej interesujących spraw w tej kampanii niż te cyferki z delegatami oraz niuanse w sondażach i to kto z kim zmierzy się w tym wyścigu konnym....    

PS.

W cenie łapόwki miało byċ zdjęcie elektornicznego głosu (ktόre oczywiście zaserwowałabym Wam tutaj drodzy Blogowicze), a koniec końcόw z rozmaitych  techniczno-logistycznych ( i nie tylko) niestety figa z makiem. Ale naprawdę się starałam...