Kolejna cudowna okładka z New Yorkera. Zadedykowana O!
Ale, jak przystało na dobrą okładkę, owo O jest wielO-wielO-znaczne!
Pewien mόj przyjaciel orzekł, że to księżyc. A w blasku księżyca błyszczy Miasto na Wzgόrzu. Czyli wszystkie marzenia i dążenia.
David Brooks z kolei uważa, że chodzi o nowe pokolenie. Generacja O! Amerykanie uwielbiają nadawaċ nazwy swoim generacjom – baby boomers, dzieci kwiaty, generacja X. A teraz O.
Przemyślenia Brooksa, ktόrymi podzielił się z czytelnikami New York Timesa w dniu wyborόw, są bardzo ciekawe, więc jeśli ktoś ma czas i ochotę to polecam.
Jeśli Wy macie jakieś przemyślenia – na temat tej okładki, albo pokolenia O (czy może troche na wyrost to natychmiastowe nazewnictwo?) to prosze się podzieliċ poniżej.
Ja ze swej strony przypomnę jeszcze inną okładkę New Yorkera, o ktόrej donosiłam tu kilka miesięcy temu. Hillaria i Barry kłόcili się wόwczas, kto ma odbieraċ telefony w Białym Domu o trzeciej nad ranem.
No więc dobra wiadomośċ dla Hillarii jest taka, że może koniec końcόw telefony będzie jednak odbieraċ – wieśċ gminna w Waszyngtonie niesie, że ma zostaċ sekretarzem stanu.
Gail Colins napisała dziś w New York Timesie, że to bardzo dobry wybόr, m.in dlatego, że Hillary ma już w szafie baaardzo dużo kostiumόw (spodnie plus marynarka) w wielu rόżnych kolorach. Gdyby tak na przykład musiała udaċ się z misją pokojową na Bliski Wschόd, to mogłaby zostaċ tam nawet sześċ miesięcy bez konieczności powrotu do domu po nowe spodnie!!!
Nie jest wprawdzie jasne, czy Obama złożył towarzyszcze Clinton tak atrakcyjną propozycję –jedno i drugie nabrało wody z usta. Nie potwierdzają, nie zaprzeczają.
Ale – jak zauważa Colins – jesli O zaprosił ją w tym tygodniu do Chicago li tylko na kurtuazyjną pogawędkę, to powinien był raczej wysłaċ jej kilka smsόw i nie rozbudzaċ entuzjazmu mocno napalonych fanόw Hillarii. Bo są już w tej chwili w stanie podwyższonej gotowości emocjonalnej.
Colins z troską pochyla się rόwnież nad rozczarowanymi tym potencjalnym wyborem fanami O. „ Moi mali hiper-partyzanci” pisze z nutką ironii „Wiem, wiem, spędziliście biedacy miniony rok dokładając wszelkich starań, by pani ktόra popierała Busha gdy rozpoczynał wojnę w Iraku, nie przedostała się do Białego Domu. A teraz wasz człowiek chce, by odpowiadała za politykę zagraniczną. Co się stało z wielką transformacyjną zmianą?”
No tak to czasem bywa - konstatuje trzezwo komentatorka nowojorskiego dziennika. "Już tę lekcję przerabialiśmy. Kandydaci, ktόrzy chcą wszystkich zjednoczyċ, w koncu zawsze przesuwają się trochę do środka. Na koniec jedynymi osobami, ktόrym wydaje się, że Barack Obama jest radykałem, jest Joe hydraulik i ty, drogi czytelniku”.
