„ Deklarowanie bycia za życiem nie jest dowodem moralnoci. Hitler też był takim zwolennikiem: ” Od 1943 roku Niemka, która poddała się aborcji, ryzykowała nawet karę śmierci. Aborcja dla Niemek została zakazana. Uznano ją bowiem za zbrodnię przeciwko narodowi i państwu”. www. aborcia w hitlerowskich Niemczexh - Szukaj w Google” (cytat doslowny).
Powyższe słowa pochodzą z notki: https://www.salon24.pl/u/foltynowicz/1108833,polska-rzeczywistosc-czyzby-nawrot-do-monachomachii-biskupa-krasickiego
W tej, autor, deklarujący się jako emeryt „ze służby w administracji państwowej”, szydzi ze słuchaczy Radia Maryja, których określa jako „Prosty lud polski nie ma pojęcia o takich faktach historycznych”. Kłopot jest taki, że to właśnie autor tego szyderstwa nie zna podstawowej faktografii zjawisk o których się wypowiada.
Przytoczony na wstępie cytat pokazuje, że wiedza autora pozyskana za pomocą wyszukiwarki Google, nie jest kompletna. Posługując się tą samą wyszukiwarką bardziej wnikliwie poszukiwacz prawdy znalazłby hasło „Proces RuSHA”.
Będąc prostą prymitywną babą, słuchaczką Radia Maryja, spieszę poinformować „emeryta ze sluzby w administracji publicznej”, że termin „Proces RuSHA” oznacza ósmy z dwunastu procesów norymberskich, przeprowadzonych przed amerykańskimi trybunałami wojskowymi, po zakończeniu głównego procesu zbrodniarzy wojennych przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze.
W tym procesie, którego oficjalna nazwa brzmi „USA vs. Ulrich Greifelt i inni”, oskarżonymi byli funkcjonariusze niemieckich organizacji zajmujących się nazistowskimi programami rasowymi, na czele z Głównym Urzędem Rasy i Osadnictwa SS (Rasse- und Siedlungshauptamt, RuSHA). Był to jeden z trzech procesów przeciwko funkcjonariuszom z SS ( RuSHA, Einsatzgruppen i WVHA).
Na ławie oskarżonych znalazło się 14 funcjonariuszy SS, stojących na czele różnych instytucji, związanych wspólnym celem, a mianowicie propagowaniem „wyższości rasy nordyckiej”, z jednoczesnym tępieniem tych wszystkich elementów, które mogły tej supremacji zagrozić. W skład tej szeroko rozbudowanej sieci organizacyjnej wchodziły:
a) Sztab „komisarza dla wzmocnienia niemczyzny” (Reichskommissar zur Festigung des Deutschen Volkstums), którego szefem był Himmler, ale rzeczywistym kierownikiem oskarżony Ulrich Greifelt.
b) Niemieckonarodowy Urząd Pośrednictwa (Volksdeutsche Mittelstelle) zajmujący się repatriacją Niemców z różnych krajów; kierował nim osk. Werner Lorenz, generał Waffen SS i policji.
c) Główny Urząd dla Spraw Rasy i Osiedlenia (Rasse und Siedlungs-Hauptamt), kierowany kolejno przez oskarżonych Ottona Hoffmana i Richarda Hildebrandta.
d) Lebensborn („źródło życia”) prowadzony przez oskarżonego Maxa Sollmanna, zajmujący się propagandą płodzenia ślubnych i nieślubnych dzieci przez członków SS, w czasie wojny zaś również „wyborem dzieci obcych narodowości, nadających się do germanizacji”.
Na ławie oskarżonych zasiedli: Ulrich Greifelt, Rudolf Creutz, Konrad Meyer – Hetling, Otto Schwa-rzenberger, Herbert Huebner, Werner Lorenz, Heinz Brückner, Otto Hoffmann, Richard Hildebrandt, Fritz Schwalm, Max Sollmann, Gregor Ebner, Guenther Tesch, Inge Viermetz.
Rozprawy odbywały się od 20 października 1947 r. do 10 marca 1948 r. Głównym oskarżycielem występującym w imieniu USA, był gen. Telford Taylor, który wszystkim oskarżonym postawil zarzut popelnienia zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych. Cytuję:
“[…] charges that the defendants herein committed Crimes against Humanity and War Crimes, as defined in Control Council Law No. 10, duly enacted by the Allied Control Council on 20 December 1945. These crimes included murders, brutalities, cruelties, tortures, atrocities, deportation, enslave-ment, plunder of property, persecutions and other inhumane acts, as set forth in Counts One and Two of this Indictment. […]”
Jako zbrodnie przeciw ludzkości i zbrodnie wojenne prokurator Taylor określił m.in.:
„Zachęcanie i zmuszanie do aborcji kobiet pochodzących z krajów Europy Wschodniej w celu zacho-wania ich zdolności do wykonywania pracy niewolniczej” („Encouraging and compelling abortions on Easter workers for the purposes of preserving their working capacity as slave labor and nations”)
Ten zarzut został sprecyzowany w następujący sposób (paragraf 12):
„Wszystkie znane przypadki ciąży wśród przymusowych robotnic z krajów Wschodniej Europy były raportowane do RuSHA. Prowadzono badania charakterystyk rasowych ciężarnej kobiety i ojca dziecka. W większości przypadków w których badania rasowe dały negatywne rezultaty, wskazujące, że mające się narodzić dziecko nie przedstawia „rasowej wartości”, ciężarne robotnice były nakłaniane lub zmuszane do poddania się aborcji. W przypadkach kiedy uznano, że dziecko jest „rasowo wartościowe”, odbierano je matce wkrótce po urodzeniu, jak opisano w paragrafie 13. Cele systematycznego programu aborcji były dwa: pierwszy, bezpośredni polegający na zachowaniu przydatności robotnic do pracy, i drugi, długofalowy, polegający na zredukowaniu liczebności populacji narodów Wschodniej Europy. W Generalnym Gubernatorstwie zachęcano Polki do aborcji, wyjmując przestępstwo aborcji z jurysdykcji polskich sądów. Podsądni Greifelt, Creutz, Meyer-Hetllng, Schwarzenbergler, Hofmann, Hildebrandt, Schwalm, Huebner, Lorenz i Brueckner są oskarżeni o specjalną odpowiedzialność i udział w tych zbrodniach.”
(12. Abortions. All known cases of pregnancy among deported Eastern slave workers were submit-ted to RuSHA. Examinations were conducted of the racial characteristics of the expectant mother and father. In the majority of instances, where the racial examinations vielded negative results showing that the expected child was not of "racial value", the Eastern women workers were induced or forced to undergo abortions. When the expected child was found to be of "racial value" it was taken shortly after birth, as described below in Paragraph 13. The desired results of this systematic program abortions were immediately, to keep the women available as labor, and, ultimately, to reduce the populations of the, Eastern nations. Abortions on Polish women in the Government General were also encouraged by the withdrawal of abortion cases from the jurisdiction of the Polish courts. The defendants GREIFELT, CREUTZ, MEYER-HETLlNG, SCHWARZENBERGlER, HOFMANN, HILDEBRANDT, SCHWALM, HUEBNER, LORENZ and BRUECKNER are charged with special responsibility for and participation in these crimes.”)
W trakcie składania zeznań przez podsądnych jeden z prokuratorów McHaney powiedział:
McHaney: “But protection of the law was denied to unborn children of the Russian and Polish women in Nazi Germany. Abortions were encouraged and even forced on these women.
(Ale ochrony prawnej odmówiono nienarodzonym dzieciom rosyjskich i polskich kobiet w nazistowskich Niemczech. Kobiety te zachęcano do aborcji a nawet do niej zmuszano.)
Podsumowując McHaney powiedział:
“The performance of abortions on Eastern [female] workers is also a crime against humanity....It constitutes an ‘act of extermination’ ...and an ‘inhumane act’.”
10 marca 1948 roku Wojskowy Trybunał (w składzie: Daniel O’Connell, Johnson T. Crawford, przewodniczący Lee B. Wyatt) ogłosił wyrok.
W przypadku dwóch oskarżonych:
• Otto Hofmana, szefa RuSHA od 1940 – 1943 roku,
• Richarda Hildebrandta, głównego szefa policji i SS na Pomorzu od września 1939 r. do lutego 1943 r.
sąd uznał za udowodnioną „ponad wszelką wątpliwość” ich winę i odpowiedzialność za wymuszanie aborcji u przymusowych robotnic z krajów Wschodniej Europy. Sąd skazał obu oskarżonych na 25 lat więzienia.
***
Otto Hofmann został zwolniony z zakładu karnego w 1954 r., po skróceniu, trzy lata wcześniej, wyroku do 15 lat.
Richard Hildebrandt, który podczas wojny był m.in. przewodniczącym Landgerichtu (sądu regionalnego) w Łodzi, wyższym dowódcą policji, zwierzchnikiem Głównego Urzędu Rasy i Osadnictwa SS, a pod koniec wojny mianowanym na następcę Hoffmanna, został ostatecznie wydany polskim władzom. W Polsce dodatkowo oskarżono go o zbrodnie wojenne w powiecie kartuskim w latach 1939-45. Został skazany przez polski sąd na karę śmierci przez powieszenie, którą wykonano w Bydgoszczy 10 marca 1952 r..
***
https://wydarzenia.interia.pl/raporty/raport-zrabowane-dzieci/artykuly/news-proces-rusha-sprawcy-germanizacji-przed-sadem,nId,2434679
John Hunt, Abortion and the Nuremberg prosecutors; a deeper analysis, http://www.uffl.org/vol%207/hunt7.pdf
GREIFELT et al., so-called RuSHA-Trial, US Military Tribunal Nuremberg, Judgment of 10 March 1948, https://www.legal-tools.org/doc/75ac90/
Komentarze