Zjazd wojewodów w Warszawie, uczestnik pojedynku (stoi 3 od prawej, w okularach), w pierwszym rzędzie min. Spraw Wewnętrznych gen. Sławoj Składkowski (w mundurze), Warszawa 1929
(zdj.Narodowe Archiwum Cyfrowe)
"Pojedynek Pana Wiktora Lamota
W Expressie Porannym z dnia 26 października [1931] ukazała się notatka treści następującej:
"Wczoraj o godz. 7 rano odbył się na jednym z placów pod Warszawą pojedynek na pistolety między wyższym urzędnikiem administracji p. L., a pułk. G.. W wyniku pojedynku po jednej wymianie strzałów płk. G. został ranny lekko w nogę. Po opatrunku przewieziono go do szpitala wojskowego. Pojedynek ten był epilogiem zatargu honorowego na tle osobistem".
W chwili obecnej wiadomo już powszechnie, iż owym wyższym urzędnikiem administracji jest wojewoda pomorski, pan Wiktor Lamot.
Tymczasem w Gazecie Polskiej, z datą 25 października, a więc w dniu, w którym odbył się pojedynek, czytamy:
"Przybyli do Warszawy w sprawach służbowych wojewoda pomorski p. Lamot i wojewoda kielecki p. Paciorkowski".
Z zestawienia tych informacji wynikałoby, że pojedynki należą do czynności służbowych pana wojewody Lamota.
Tak oczywiście nie jest. Wszelako wbrew temu, co pisze Express Poranny, pojedynek nie był również "epilogiem zatargu honorowego na tle osobistem". W Toruniu głośno mówi się o tem, że powód do zatargu dał wojewoda Lamot jednym ze swych licznych wystąpień publicystycznych na łamach dwóch od razu pism: Dnia Pomorskiego i Dnia Grudziądzkiego. [...]. Wszelako tym razem in cogonito zawiodło i w rezultacie nastąpił pojedynek.
Mamy więc wojewodę, dziennikarza i pojedynkowicza w jednej osobie. Czy aby nie za dużo tych metamorfoz?
Pojedynek według ustaw, obowiązujących na terenie Rzeczypospolitej jest czynem karalnym, a do obowiązków wojewody, jako przedstawiciela władzy wykonawczej i służby bezpieczeństwa publicznego, należy bezwzględne przeciwdziałanie im. Gdyby spotkanie nastąpiło w obrębie województwa Pomorskiego, pan Lamot, chcąc być w zgodzie z obowiązkami swego urzędu musiałby sam siebie aresztować na meznurze i odstawić do prokuratora. [...]
Czy pan minister spraw wewnętrznych nie jest zdania, że należałoby wreszcie rozciąć węzeł gordyjski upodobań dziennikarskich p. Lamota i powagi piastowanego przezeń stanowiska? Sprawy poszły za daleko. Pan Lamot nie tylko bez powodzenia udaje Piotra Skargę na okolicznościowych zjazdach i bankietach, ale po prostu daje zły przykład ludności, obchodząc kodeks karny, zamiast uczyć innych jak go należy przestrzegać. [...]" (Myśl Niepodległa, 31 października 1931)
***
***
W biografiach, dostępnych w internecie, można znaleźć informację, że wojewoda przestał pełnić swoją funkcję niedługo później, nie wspomina się jednak nawet słowem o pojedynku:
"28 lipca 1928 mianowany p.o. wojewody pomorskiego, a 12 lipca 1929 r. wojewodą. Pozostawał na tym stanowisku do 18 listopada 1931 r." (wikip.)
W wersji komicznej, zważywszy na stosunki polityczne panujące po zamachu majowym:
"w latach 1928-31 pełnił funkcję wojewody pomorskiego. Był aktywnym działaczem prorządowego BBWR. Skonfliktowany z opozycją, a głównie z Narodową Demokracją został odwołany ze stanowiska i w rok później przeszedł na emeryturę." (strona o wybitnych absolwentach liceum Staszica w Lublinie, wybitni.staszic.eu.org).
Wiktor Lamot-Wrona (1891-1959)
(zdj.Narodowe Archiwum Cyfrowe)
Urodził się 14.10.1891 r. Po ukończeniu rosyjskiego progimnazjum w Zamościu uczęszczał do prywatnej Szkoły Filologicznej im. Stanisława Staszica w Lublinie. W 1913 r. rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, przerwał je ze względów finansowych. Pracował w redakcji „Ziemi Lubelskiej”. Po wybuchu wojny w POW, w sierpniu 1915 r. wstąpił do I Pułku Ułanów. Brał udział w walkach na Wołyniu. W 1917 r. po kryzysie przysięgowym i uniknięciu internowania pomagał polskim legionistom wcielonym do armii austriackiej, z tego powodu został aresztowany i więziony w Warszawie. Po zwolnieniu ukończył kurs przygotowawczy dla urzędników państwowych i podjął pracę w administracji rządowej. W 1920 r. wstąpił do wojska i był adiutantem w Dowództwie Okręgu Generalnego WP w Łodzi. Po demobilizacji wrócił do pracy w administracji powiatu koneckiego. W listopadzie 1921 r. zmienił nazwisko, usuwając jego drugi człon „Wrona". W 1922 r. został starostą pińczowskim, w latach 1928-31 pełnił funkcję wojewody pomorskiego po zwolnieniu, odwołany ze stanowiska w 1931 r., w rok później na emeryturze. Po wybuchu wojny w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, po wojnie w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł 05.05.1959 r. Odznaczenia: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Niepodległości, Odznaka legionowa „Za wierną służbę”.
***
P.S. Zgaduję, że pułkownik nie chciał trafić (jeśli oddał strzał).
Inne tematy w dziale Kultura
