"Przez cały czas słyszeliśmy strzelaninę - karabiny maszynowe ze strony niemieckiej i pojedyncze strzały ze strony żydowskiej. [...]
Pewnego razu - chyba na trzeci albo czwarty dzień - zasnęłam na poddaszu. Byłam zmęczona. Nagle coś mnie obudziło. Otworzyłam oczy, poruszyłam się trochę [...] nikt nic nie powiedział. [...] W tym momencie usłyszałam za ścianą głośne ein, zwei, drei, a później strzał z pistoletu. Ktoś wyjmował luźne cegły z zewnątrz. Był to policjant żydowski. Zostaliśmy odkryci. [...] Wyczołgaliśmy się jedno po drugim. Było to trochę śmieszne: paru policjantów żydowskich, jeden Niemiec i nasza grupa. Mogliśmy po prostu zabić tego Niemca!"
["We heard shooting all the time—machine guns from the German side and solitary shots from the Jewish. … Once—perhaps on the third or fourth day—I fell asleep in the attic. I was tired. Suddenly, something woke me up. I opened my eyes, moved a bit. … No one said a word. … At one point I heard a loud ein, zwei, drei (one, two, three) behind the wall, then a pistol shot. Somebody was removing the loose bricks from the outside. It was a Jewish policeman. We had been discovered. … We crawled out one by one. It was funny: a few Jewish policemen, one German, and a whole bunch of us. We could have just killed that German!"]
-----------
Pink Floyd - The Last Few Bricks
