W czasie kiedy toczyliśmy z bolszewikami śmiertelną walkę o przetrwanie i kiedy podchodzili oni pod Warszawę w sierpniu 1920 r. w hrabstwie Kent, w miejscowości Lympne, w domu stylizowanym na modłę afrykanerską, odbyły się 8 i 9 sierpnia 1920 spotkania Brytyjczyków z Francuzami. Uradzili oni wówczas by nie pomagać Polsce i nie wywierać większej presji na bolszewików.
"Kilka stwierdzeń z wystąpienia Lloyda George’a na pierwszym spotkaniu w Lympne, 8 sierpnia, dobrze ilustruje tę strategię. Premier powiedział między innymi, że zachodni alianci "muszą zmierzyć się z faktem ostatecznego upadku Polski, że ani Francja, jak on [czyli Lloyd George] rozumie, ani Wielka Brytania nie mogą wysłać wojska [na pomoc Polsce]. [...] W pewnym sensie to Polacy są najniebezpieczniejszymi wrogami aliantów. Kto, na przykład, pokłada jakiekolwiek zaufanie w Piłsudskim? [...] Problem polega na tym, że Polakom nie można ufać, a Piłsudski jest tak potężny, że nie da się go usunąć. [...] Co więcej, Polacy nie stawiają żadnego oporu [bolszewickiemu najazdowi], nie próbują nawet walczyć”.
"Formalnie uzgodniono w Lympne tyle, że jeśli Rosja sowiecka nie zawrze porozumienia (rozejmu lub pokoju) z Polską do niedzieli, 15 sierpnia, wtedy Kamieniew i Krasin będą musieli opuścić Londyn134. Brytyjski premier zyskiwał kolejny tydzień na swą grę, a Armia Czerwona - kolejny tydzień na zdobycie Warszawy - przy braku jakiegokolwiek uzgodnienia wspólnej akcji pomocy dla Polski ze strony mocarstw zachodnich". - za: Andrzej Nowak, 1920 - Zapomniany appeasement.
Od lewej: gospodarz Philip Sassoon (syn francuskiej Rotszyldówny, poseł, "osobisty sekretarz" Lloyd George'a w 1920 r., w biogramie pozuje w mundurze żołnierza, w rzeczywistości dekował się - był "osobistym sekretarzem" marsz. Heiga - "dowódcy Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych w trakcie I wojny światowej, oskarżanego m.in. o nadmierne szafowanie życiem żołnierzy i szukanie przełamania frontu za wszelką cenę, co kończyło się dla Ententy ogromnymi stratami". "Dzisiaj, możemy widzieć jego [Sassoona] rolę jako specjalnego doradcy. Jedną z jego głównych ról było kontaktowanie się z właścicielami wpływowych gazet", zwłaszcza tymi "krytycznymi wobec sposobu prowadzenia wojny"; gen. Maxime Weygand, marsz. Ferdinand Foch, marsz. Henry Wilson, David Gubbay (krewny Sassoona /podobnie jak gospodarująca tu żona/, firma w Iraku), premier Lloyd George, jego "osobisty sekretarz" - Philip Kerr czyli lord Lothian (sekretarz grupy Milner - później będą holować A. Hitlera i wspierać jego politykę /do fikołka w marcu 1939, zaraz też gwarancje dla Polski/), premier Alexandre Millerand, Francois Marsal (francuski minister finansów), Austen Chamberlain - kanclerz skarbu, grupa Milner, negocjował traktat z Locarno 1925 - gwarancje granic na zachodzie i brak gwarancji dla Polski, nagrodzony za to pokojową nagrodą nobla, krewny przyszłego premiera z lat 1937-1940; G. Camelqueck (?); Maurice Hankey, doradca premiera Lloyd George, sekretarz rządu (Cabinet Secretary) w latach 1916-1938, tytułowy bohater książki "Hankey, Man of Secrets".
