fredekmarkowski fredekmarkowski
230
BLOG

Przepraszam - Stanisław Raginiak

fredekmarkowski fredekmarkowski Kultura Obserwuj notkę 7

                                             Przepraszam

                                         za dancing, śnieg.

                                                Za słowa,

                           że Bóg jedną ręką daje, a drugą zabiera.

                                          Za każdy twój lęk.

                                                    I za to,

                        że moje życie to niespełniona twoja nadzieja.


                                             Przepraszam

                                      za pierwsze spotkanie.

                              Za kwiaty i napisane o tobie wiersze.

                               I za to, że na każde twoje zawołanie

                        przybiegałem mając metaforami związane ręce.


                                              Przepraszam,

                                że niewiele dla ciebie zrobiłem.

                              Że świat mój był nie z tego świata.

                                      Że nieustannie marzyłem

                                     o życiu na wyspie bezludnej.

                                                    Kwiatach.


                                                Przepraszam,

                         za bezradność, podejrzliwość i osamotnienie.

                            Za wzruszenia niepasujące mężczyźnie.

                                      I za to, że niemal codziennie

                                  wymyślałem mojej wolnej Ojczyźnie.


                                                Przepraszam,

                             że z motyką porywałem się na słońce.

                               Ceniłem słowo honoru i uczciwość.

                               Że potrzebującemu pomoc niosłem

                               i złorzeczyłem na swą nadgorliwość.


                                                Przepraszam,

                                          za źle zrobione zakupy.

                                     Za herbatę zalaną zimną wodą.

                            I za to, że ktoś inny naprawiał kran zepsuty.

                                     Że czasem myliłem dzień z nocą.


                                                 Przepraszam,

                                          za miłość jedyną i świętą.

                                Na przekór światu i chyba samemu Bogu.


                                Przepraszam za sylwestrową noc z zawieją

                           w tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym piątym roku.



Wiersz z tomiku  Kwiaty na skale (2010r)  -  Stanisław Raginiak

image



 

Poeta robotniczo - ludowy

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura