Sprzeczność, jako jedyna część ciała człowieka,
nie ma w nim swojego stałego miejsca.
Może się usadowić w dowolnej innej jego części.
Jest to wyraźnie widoczne u tych, którzy mają dwie lewe ręce,
u jednonożnych graczy w piłkę nożną,
u ludzi bez serca,
u facetów bez jaj,
u jednorękiego bandyty,
u ludzi pozbawionych uczuć,
u odmóżdżonych przełożonych.
U każdego z nich, sprzeczność usadowiła się gdzie indziej.
Ale zasadniczo działanie sprzeczności,
polega na tym, że czyny człowieka prowadzą
w kierunku innym, niż jego myśli.
Jeśli prowadzą w tym samym,
jest to efektem choroby rozumności, zwanej złudzeniem
lub zmiennej środowiskowej - przypadku.
To dzięki sprzeczności, powstaje tyle wiekopomnych odkryć i wynalazków.
Powoduje ona, że ludzie wiedzący więcej niż inni,
próbują robić rzeczy,
o których wszyscy doskonale wiedzą, że są niemożliwe.
To sprzeczność pragnie nieznanego.
To sprzeczność pragnie zwycięstwa.
To sprzeczność powoduje nieszczęścia.
To sprzeczność prowokuje smutki.
To sprzeczność ciągnie ku złożoności.
To sprzeczność powoduje, że człowiek pije wodę, która nie smakuje.
To sprzeczność każe psuć naturę.
To sprzeczność powoduje smutek.
To sprzeczność żeni się z koszmarem.
To sprzeczność czyni dziurę budżetową dziurą chroniczną.
Doświadczenia pokazują, że znakomitym tonikiem dla sprzeczności jest zimna woda.
- Dawkowanie:
- po konsultacji z bliskimi, we właściwym czasie przykładać gwałtowne kąpiele w miejsce, w którym ulokowała się sprzeczność.
