Podpis, a sprawa polska

Pan minister podpisuje się pod pismem, „które nie nie było zgodne z jego intencjami” i wszyscy, którzy umieją pisać grzmią. Grzmią, że ktoś za ministrem stoi, że ktoś miał interes.

A ja jestem głęboko przekonany, że dużo groźniejszą sprawą jest to, że Pan minister mówi prawdę, a do tego wcale się tej prawdy nie wstydzi, a przecież niestosowne by było zarzucanie ministrowi mówienie nieprawdy.

• Fakt, że polskiemu ministrowi można do podpisu podsunąć cokolwiek, musi wzbudzać zainteresowanie sił, które są niezbyt do Polski przyjaźnie nastawione.

• Fakt, że polski minister podpisuje, co mu podadzą, świadczy, że mógł podpisać cokolwiek. Również rzeczy, przy pomocy których będzie go można szantażować, a możliwość szantażu polskiego ministra, to bardzo poważne zagrożenie dla interesów Polski
   

Jeszcze groźniejsze jest to, że przełożeni ministra nie zareagowali w ciągu 15 sekund po jego wypowiedzi. Oznaczałoby to, że nie jest dla nich zaskoczeniem, że minister polskiego rządu podpisuje, co mu podsuną.

(Czysto teoretycznie) do pomyślenia jest, że polski minister ze świadomością powiedział nieprawdę, że jednak wiedział co robi. Zastanawianie się jego zwierzchników nad tym, co z takim ministrem zrobić, świadczy chyba o tym, że zwierzchnicy nie zdają sobie sprawy z konsekwencji, jakie niosą działania ministra w interesie osób prywatnych, bez wiedzy przełożonych.

Strach pomyśleć, że tylu ludzi, zupełnie poważnie traktujących interes Polski, zastanawia się teraz nad aferą hazardową zamiast nad wartościami podpisów polskich ministrów.

Mam nadzieję, że się mylę.