RELACJE KATYŃSKIE
„Uroczystości 70. rocznicy zbrodni katyńskiej rozpoczną się przed południem czasu miejscowego.
Prezydent najpierw uczci rosyjskie ofiary NKWD, uczestnicząc w modlitwach i składając wieniec przed pomnikiem w części rosyjskiej Kompleksu Memorialnego "Katyń" .Później Lech Kaczyński uda się na Polski Cmentarz Wojenny, gdzie po prezentacji broni przez pododdział honorowy
wojska i oddaniu honorów pomnikowi, a także sztandarowi Kompani Reprezentacyjnej Wojska Polskiego odbędzie się msza święta. Ze strony rosyjskiej w obchodach ma wziąć udział przedstawiciel prezydenta Dmitrija Miedwiediewa oraz wiceminister spraw zagranicznych.”
http://www.gazetaprawna.pl/wiadomosci/artykuly/412347,
prezydent_udaje_sie_do_katynia_to_wazna_wizyta_dla_nas_wszystkich.html
Publikacja: 9 kwietnia 2010, 12:18
***
Z depesz Polskiego Radia wiemy, że prezydencki samolot wylądował w Smoleńsku kilka minut temu. Ktoś inny, mówi, że słyszał od oficerów BOR-u, że kolumna samochodów wioząca prezydenta i gości jest już w drodze i za chwilę ma się pojawić na cmentarzu. http://www.tvp.info/6998533/magazyn/po-godzinach/smolensk-miasto-bohater/
***
Przy lotnisku czeka na nas autobus. W eskorcie milicyjnej dojeżdżamy na cmentarz katyński. Czekając na przyjazd, robię zdjęcia tabliczek z nazwiskami pomordowanych. Inni modlą się, rozmawiają, jedzą kanapki. Nasze oczekiwanie coraz bardziej się przeciąga. W pewnym momencie jeden z dziennikarzy przybywa z wiadomością, że rozbił się samolot prezydencki. Większość z nas uznała to za absurdalną informację, jednak kilku dziennikarzy wsiada do samochodu i jedzie w kierunku Smoleńska.http://rebelya.pl/forum/watek/17906/
- Pierwsi o katastrofie usłyszeli polscy harcerze ze Lwowa. To były ułamki rosyjskich komend z wiadomością, że na lotnisku w Smoleńsku spadł samolot - mówi Krzysztof Hejke, autor albumu o cmentarzach katyńskich.
- Zebrani zaczęli zajmować miejsca, gdy dotarły pierwsze strzępki wiadomości: Rozbił się samolot! Płonie! Trwa akcja ratownicza! Ludzie przekazywali je sobie. To był szok - mówi Jacek Miler, dyrektor departamentu dziedzictwa kulturowego w Ministerstwie Kultury. http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34889,7760527,W_Katyniu_zostaly_tylko_rzedy_pustych_krzesel.html?disableRedirects=true
Kiedy zajęliśmy miejsce, by móc uczestniczyć we Mszy św. i uroczystościach, zaczęły dochodzić do uczestników wiadomości o opóźnieniu z powodu awarii samolotu. Pierwszy przekazał nam ją Jerzy Nazarkiewicz, od kilku już lat kierowca naszego autokaru, który uzyskał ją od polskich dziennikarzy. Po kilku minutach mówiono już o poważnym wypadku, szybko zaczęli także znikać dziennikarze i oficerowie BOR. http://pamiec.pl/pa/biblioteka-cyfrowa/biuletyn-instytutu-pam/10170,Numer-specjalny-2010.print
Dojeżdżamy do Kompleksu Memorialnego "Katyń". Przed nami niespodzianki. Pierwsza to wejście do kompleksu przez bramkę, jaką znamy z lotniska. Kontrola bagaży. Prawie tysiąc osób ustawia się w długiej kolejce. Druga niespodzianka dopiero wyrasta z katyńskiej ziemi, ale już przytłacza. Cerkiew ma mieć czternaście metrów wysokości. Złoto-niebieska - będzie bronić wejścia do Lasu Katyńskiego. http://www.nowiny24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20150410/WEEKEND/150419974
Przed nami ogromna kolejka pielgrzymów z Polski, którzy jechali pociągiem z Warszawy. Poznajemy się z wieloma z uroczystości sprzed dziesięciu laty. Znów razem. Duże wieńce i znicze w rękach. Skupienie na twarzach, podenerwowanie, że tak sroga kontrola Rodzin Katyńskich przez służby rosyjskie. Wreszcie jesteśmy wpuszczeni do bramy głównej.http://www.whm.lt/2010/04/katyn-czyni-wielkie-cuda-w-narodzie/
Około godz. 10:00 czasu miejscowego jesteśmy na miejscu nazwanym Kozie Górki – Katyń. Stoi tam długa kolejka Polaków, która przed wejściem na cmentarz jest szczegółowo kontrolowana. Wokół las sosnowy.Kolega leśnik mówi, że wszystkie drzewa mają około 70 lat. Widać plac budowy. Są to fundamenty cerkwi, która ma stanąć przy parkingu w Katyniu.
Nagle cała kolejka szybko rusza, ochrona już nie sprawdza tak skrupulatnie wszystkich wchodzących. Zauważyłem, że szef rosyjskiej ochrony potężny mężczyzna, z tą charakterystyczną czapką o szerokim rondzie szybko odchodzi na bok. Po jego powrocie cała kolejka zostaje szybko „rozładowana”. Wchodzimy na teren cmentarza
Nagle jedna z koleżanek mówi, że otrzymała informację o problemach technicznych samolotu Prezydenta. Myślę, ot kolejna usterka o której mówiło się przez ostatnie lata w mediach.Redaktor Pospieszalski obok którego przechodzę mówi: „mamy 10 minut opóźnienia”. Po trzech minutach kolejna informacja: awaria, kolega mówi, że podaje ją TVN. Dzwonię do doradcy Prezydenta M. Surmacza – nic nie wie, obiecuje oddzwonić.http://www.edwardsiarka.pl/aktualnosci/moja-droga-do-katynia-346.html
mijałem ekipę telewizji polskiej i usłyszałem wtedy, że prezydencki samolot miał kłopoty z lądowaniem i trwa akcja ratunkowa. Nagle rozdzwoniły się telefony (…), a dziennikarze i media zaczęły w pośpiechu gdzieś wyjeżdżać. http://www.cmg24.pl/info.php?wiadomosc=1454&nr=1
idziemy zająć miejsca. Zasłyszane urywki rozmowy telefonicznej prowadzonej przez polskiego dziennikarza są tak nierzeczywiste, że nie dajemy im wiary. Idziemy dalej. Odzywa się pierwszy telefon z Polski. Ten telefon zmienia wszystko. Odzywają się kolejne, w ciągu kilku minut wszyscy dookoła rozmawiają przez telefony, wysyłają smsy. Nie mamy już wątpliwości.http://www.mojregion.eu/regionalny-program-operacyjny-wojewodztwa-kujawsko-pomorskiego/aktualnosci/czytaj/items/zlamana-brzoza.482.html
spotykam obok stanowiska telewizji polskiej Wiktora - Polaka z Białorusi. Trochę zaskoczony gratuluję Wiktorowi, że dotarł jednak na uroczystości z udziałem Prezydenta RP. A Wiktor mówi, że nie będzie Prezydenta. - Jak to nie będzie? Wasz Prezydent nie żyje - spokojnym głosem odpowiada Polak z Mińska. - Katastrofa lotnicza dodaje. Rozglądam się dookoła. Nic szczególnego się nie dzieje. Jak kilka minut wcześniej uczestnicy uroczystości zapalają znicze, składają wiązanki kwiatów, mocują biało-czerwone flagi, przyklejają do tabliczek z nazwiskami zdjęcia swoich ojców, dziadków i najbliższych. Spoglądam na stanowisko TVP. Trzy krzesła przygotowane na wywiad, który o godzinie 14.05 ma udzielić TVP Pani Maria Kaczyńska Małżonka Prezydenta RP, a po niej Prezydent RP Lech Kaczyński. Nagle jakieś poruszenie. Rozmowy przez telefon. I wtedy słyszę krótkie, głośne zdanie wypowiedziane przez pracownika TVP. Jedziemy na lotnisko! Dochodzi do mnie, że Wiktor mógł powiedzieć prawdę. Obok mnie, wokół polityków PiS - Macierewicza, Mularczyka i Suskiego zbiera się grupka ludzi. Trwają ciche rozmowy. W dłoniach telefony komórkowe. Nerwowe rozmowy z najbliższymi i znajomymi w kraju. http://www.wszrze.edu.pl/html/plvers/katyn2010.html
Nagle pojawił się jeden pan i powiedział, ale takim tonem spokojnym, że była katastrofa lotnicza, i że prezydent Kaczyński i cała delegacja zginęła. http://fakty.interia.pl/raporty/raport-lech-kaczynski-nie-zyje/aktualnosci/news-specjalny-pociag-ze-smolenska-juz-w-warszawie,nId,878093
Nagle jakiś pan odebrał telefon. Cichym, spokojnym głosem powiedział: "Samolot prezydencki miał wypadek". Zdenerwowałam się. Byłam przekonana, że to jakiś okrutny, głupi żart. Rozejrzałam się. Nigdzie nie było żadnych dowódców sił wojskowych, nie było przedstawicieli rządu. Wtedy zaczął się ruch. Redaktor Pospieszalski zaczął gdzieś biegać w popłochu, Macierewicz tak samo. http://zielonagora.wyborcza.pl/zielonagora/1,35182,17729405,Tego_dnia_bylam_w_Katyniu.html
gdy się dzieje coś szczególnego, wysyłane są sms-y z informacją. Pierwszy nadszedł o 9.23 czasu polskiego: samolot z prezydentem miał problemy z lądowaniem w Smoleńsku.http://www.andrzejadamczyk.pl/content.php?ContentId=21
(godz. 9.02- na pasku PolsatNews pojawia się pierwsze info)
10 kwietnia 2010 to była sobota. Nic nie zapowiadało, że dzień ten przejdzie do historii jako jeden z najtragiczniejszych w XXI wieku. Jeszcze w faktach RMF FM o godzinie 9:00 pierwszą informacją przekazywaną przez Ewę Kwaśny była zapowiedź uroczystości w Katyniu. „W Lesie Katyńskim za pół godziny rozpoczną się uroczystości upamiętniające ofiary stalinowskiej zbrodni sprzed 70 lat” – informowała nasza dziennikarka. Uroczystości te na antenie miał relacjonować nasz wysłannik Paweł Świąder. 23 minuty później agencja Reutera nadała krótką depeszę: Rozbił się samolot z prezydentem Polski Lechem Kaczyńskim. Tyle, i aż tyle. „Pamiętam, że gościem Przesłuchania w RMF FM, ówczesnej sobotniej rozmowy Agnieszki Burzyńskiej po 9.00, był Andrzej Olechowski. Przygotowywałem właśnie jakiś fragment tego wywiadu do emisji w faktach, gdy zaczęły się pojawiać niepokojące doniesienia, że samolot z polską delegacją miał problemy z lądowaniem w Smoleńsku. Paweł Świąder w Rosji i Agnieszka Burzyńska w Warszawie zbierali kolejne szczegóły, które zaczynały się układać w coraz bardziej tragiczny obraz tego, co się stało”- wspomina dziś tę chwilę wydawca faktów Tomasz Miąsik. Kilka minut później na antenie RMF FM padają słowa: „To niestety dramatyczne doniesienia. Prezydencki samolot rozbił się w Smoleńsku”. I pierwsza z wielu relacja Pawła Świądra prosto ze Smoleńska: „My dziennikarze przylecieliśmy wcześniejszym samolotem. Dlatego dotarliśmy na miejsce bezpiecznie. Czekaliśmy na przyjazd delegacji, lada moment miał się pojawił prezydent i wtedy dotarła do nas informacje o katastrofie. Absolutnie nie możemy w to uwierzyć. Próbujemy się dostać w pobliże lotniska”. http://20lat.rmf.fm/tiki-index.php?page=Katastrofa+Smole%C5%84ska
Jan Ardanowski:
Kiedy dowiedział się pan o tragedii?
- Podczas przesiadki. W Smoleńsku czekaliśmy na autokary, które miały nas zabrać do Katynia i wtedy zadzwonił ktoś z Polski i powiedział, że telewizja informuje, że samolot się rozbił.
Wiktor Bater
„My byliśmy od samego początku na cmentarzu w Katyniu i pierwszą informację o tym, że doszło do nieszczęścia otrzymałem telefonicznie od jednego z uczestników oficjalnej polskiej delegacji o 10.40 czasu lokalnego, czyli o 8.40 czasu polskiego, czyli praktycznie 4 minuty po katastrofie; wówczas jeszcze na cmentarzu w Katyniu nikt o niczym nie wiedział. Było potworne zamieszanie, wszyscy usiłowali się dodzwonić do członków oficjalnej delegacji, były blokowane telefony, a kiedy to już się udawało, członkowie polskiej delegacji, sami nie wiedząc jeszcze wiele szczegółów – a praktycznie nie wiedząc nic…”
http://www.youtube.com/watch?v=_96X6s2eRvI
Gdy przyjazd prezydenta opóźniał się, posłowie sięgnęli po telefony. Najpierw wykręcali numery osób lecących z Lechem Kaczyńskim, później tych, którzy zostali. Wiadomość o tym, że coś złego stało się z samolotem obiegła Las Katyński szybko, ale przez długi czas były to tylko strzępy informacji. Zapanował "cichy chaos" - między członkami rodzin ofiar katyńskich, księżmi i pustymi krzesłami przygotowanymi dla członków grupy prezydenckiej wszyscy szeptali, że coś poszło nie tak. Ale nikt nie wiedział jeszcze, jak bardzo.
Pierwsze informacje o tym, że "najprawdopodobniej" wydarzył się wypadek popłynęły z głośników kwadrans przed 10. Kilkadziesiąt minut później przed mikrofonem pojawił się wiceszef prezydenckiej kancelarii Jacek Sasin i przekazał, że "Pana Prezydenta nie ma" bo pod Smoleńskiem "doszło do katastrofy". http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/odebral-telefon-i-powiedzial-ze-wraca-ratowac-panstwo-dlaczego-macierewicz-nie-dotarl-10-kwietnia-do-smolenska,418854.html
Halina Padjas
Musieliśmy przejść kontrolę rzeczy osobistych. Później poszłam z córką na grób mojego ojca, żeby zapalić znicze. Wtedy usłyszałyśmy sygnał syreny, pomyślałyśmy, że to na pewno prezydent Lech Kaczyński już przyjechał. Postanowiłyśmy udać się w stronę krzeseł ustawionych przed ołtarzem. Po drodze mijałyśmy dwie kobiety. Rozmawiały. Jedna powiedziała: „Zobacz jakiego dostałam sms-a, samolot prezydencki się rozbił. Wszyscy zginęli”. http://www.roztocze.net/newsroom.php/28156
Michał Lutoborski
Czekamy, ludzie się kręcą, rozglądają, czy już jedzie prezydencka delegacja. W pewnym momencie dzwoni do mnie syn z Warszawy. Czy wiem, co się stało. Co się stało? – pytam. A Maciek na to, że ponoć rozbił się samolot z prezydentem. Ludzie wokół też zaczęli mówić coraz głośniej: Samolot, samolot.
Wojciech Przesmycki:
Kwadrans po 11. Kwadrans do uroczystej mszy a jeszcze nikogo nie ma. Zaczynamy się niepokoić. Przed stoiskiem TVP 1 dziennikarz przeprowadza szybką rozmowę z Gurianowem. Są także inne polskie stacje telewizyjne. Wnet przerażająca wiadomość burzy spokój zebranych na Katyńskim Cmentarzu. Przeraźliwie dzwonią telefony. Niepokój rysuje twarze. Samolot miał awarię. Ktoś rzuca z boku. Wieść rozbiega się niczym huragan po cmentarzu. Jaki samolot? Polski? Prezydencki? Kiedy? Dziś? Teraz? To niemożliwe?! To jak zły sen! //www.radaopwim.gov.pl/article_details/46/pociag-specjalny/
Krzysztof Kaszuba
-dotarliśmy na cmentarz katyński około 11. W sumie było nas kilkaset osób. Oczekując na mszę, każdy szukał swojej tabliczki na murze, wśród ponad 4 tys. z nazwiskami zamordowanych. Niektórzy zwiedzali mini muzeum. Ja akurat zapaliłem świeczkę przy nazwisku "Kaszuba”, posadziłem kwiaty z ogrodu, które przywiozłem z domu, z Polski. Niektórzy próbowali za tabliczkę wetknąć kwiaty lub zdjęcia bliskich. Inni robili sobie pamiątkowe fotografie. Później przechadzałem się i gdy podszedłem 20 metrów i stanąłem obok wozów transmisyjnych Telewizji Polskiej tam nagle zrobiło się poruszenie. Ktoś biegnie, ktoś dzwoni. Jedziemy na lotnisko - usłyszałem głos dziennikarzy.- Punktualnie w południe miały się rozpocząć uroczystości, ale za piętnaście dwunasta nagle usłyszeliśmy komunikat, że jest sytuacja szczególna i proszą nas o udział w modlitwie. Trwała pół godziny. Gdzieś 15 po dwunastej dopiero prowadzący ksiądz powiedział, że za chwilę będzie oficjalny komunikat. Msza zaczęła się jednak o 12.30
Stanisław Kogut:
Wtenczas jeszcze nikt nie wiedział o ogromnej tragedii, o tej katastrofie. Kiedy wchodziliśmy na cmentarz, był taki moment, że około dziesięciu czy dwunastu samochodów OMON włączyło koguty i wyjechało w kierunku Smoleńska. Ja i Tadzio Skorupa zauważyliśmy, jak minister Sasin biegiem skoczył do samochodu i także pojechał w kierunku Smoleńska. Weszliśmy na ten cmentarz ludobójstwa. Nie ukrywam, że podszedłem z żoną tam, gdzie są jej wujkowie, Roman i Tadeusz Igielscy, zapaliliśmy znicz, złożyliśmy kwiaty, a także włożyliśmy polską flagę z orłem w koronie. Kiedy podszedłem do głównego ołtarza – jest to potężna bryła, bryła stalowa, jest tam wycięty krzyż i są tam umieszczone wszystkie nazwiska – podszedł do mnie pan Jan Pospieszalski i mówi: Panie Senatorze, jest katastrofa. Odruchowo, instynktownie wyjąłem komórkę i widzę, że dzwoni do mnie córka i mówi:
tatusiu, rozbił się samolot. Ale ona nie powiedziała, który samolot. Za chwilę – już trzymałem komórkę – dzwoni syn i mówi, że zginęło osiemdziesiąt siedem osób. Mówię: dziecko drogie, to jest Tupolew, to nie jest Jak, to jest samolot prezydencki, bo w Jaku można pomieścić dwadzieścia osiem do trzydziestu osób.
Andrzej Adamczyk:
Po długiej peregrynacji, o godzinie 4.00 nad ranem czasu warszawskiego, czyli o 6.00 moskiewskiego, przyjechaliśmy do Smoleńska. Zastaliśmy tam zimny poranek i czyste niebieskie niebo – podkreślam czyste, niebieskie niebo. Wsiedliśmy w autokaru i przejechaliśmy do restauracji, w której organizator naszego przedsięwzięcia, opiekun naszej grupy poselsko-senatorskiej, zorganizował nam śniadanie. Przyjechaliśmy do Katynia, po drodze odwiedzając dworzec kolejowy, na którym byli wysadzani polscy oficerowie i z którego byli wywożeni ciężarówkami do lasu, gdzie zostali rozstrzelani (...) Po wizycie na dworcu udaliśmy się na miejsce Memoriału, do Lasku Katyńskiego, i tam, na godzinę przed rozpoczęciem uroczystości, rozproszyliśmy się, jak inni, jak członkowie Rodzin Katyńskich, jak wszyscy, którzy przybyli na tę smutną, 70. rocznicę mordu katyńskiego.
Taki jest zwyczaj w naszym biurze parlamentarnym, że gdy się dzieje coś szczególnego, wysyłane są sms-y z informacją. Pierwszy nadszedł o 9.23 czasu polskiego: samolot z prezydentem miał problemy z lądowaniem w Smoleńsku. Kartka z listą w jednej ręce, w drugiej komórka, odczytuję wiadomość, myślę: uroczystość się opóźni, znowu coś się popsuło. Potem był kolejny sms: według wstępnych informacji samolot z prezydentem się rozbił. Pomyślałem coś takiego: co się stało!? Powiedziałem to do jednej osoby, zauważyłem, że inni robili to samo. Pozostali parlamentarzyści zaczęli dostawać takie same sms-y. Zaczęło się robić przerażająco cicho. Ludzie zaczęli zatrzymywać się, skupiać w małych grupkach. Otrzymaliśmy kolejnego sms-a: samolot prezydencki spadł i zapalił się. Służby podejmują próbę wydobycia pasażerów. Ale wtedy byłem jeszcze przekonany, że pasażerowie przeżyli, że nastąpiło jakieś nieudane lądowanie. Próba wydobycia pasażerów nie brzmi tak źle. A potem kolejna wiadomość: prawdopodobnie w wyniku wypadku zginęło 87 osób.
Dopóki Poseł Małgorzata Sadurska nie otrzymała e-maila z listą, co było już ok. 22.00, gdy wracaliśmy pociągiem, nie wiedzieliśmy, kto był na pokładzie. http://www.andrzejadamczyk.pl/content.php?ContentId=21
Władysław Korowajczyk:
Dojeżdżamy pod Cmentarz. Kłębi się tu kilkusetosobowy tłum, który w spokoju i cierpliwie, oczekuje na przejście przez bramki. Dokładna kontrola toreb i nas samych. Mamy jeszcze trochę czasu i wraz z moim bratem Wojtkiem, udajemy się pod tablice członków naszej Rodziny. Zapalamy znicze, chwila zadumy, modlitwa.
Godzina rozpoczęcia Uroczystości przedłuża się. . Prezydent RP jeszcze nie dojechał. Nie budzi to naszego niepokoju. Pewnie lada chwila Lech Kaczyński pojawi się wśród nas. Nagle, stojący obok nas, poseł Adamczyk dławiącym się głosem mówi-Otrzymałem sms z Biura sejmowego, że samolot z Prezydentem rozbił się na Lotnisku w Smoleńsku. Szok! Jest godzina 11 miejscowego czasu
Adam Bagiński
W katyńskim lesie byli na pół godziny przez rozpoczęciem uroczystości. Przeszli przez bramki, Rosjanie skrupulatnie każdego sprawdzali. Czasu na zwiedzanie nekropolii nie było. Mieli to zrobić po mszy. Ale nie zdążyli
ks. Konrad Zawiślak:
Do lasu katyńskiego autobusy dowiozły nas około9. Uroczystość miała się rozpocząć za godzinę. Każdy z nas przechodził przez bramkę z detektorami. Gdy już byłem na terenie koncelebry, podszedł do mnie instruktor Jarek Dębski, mówiąc, że przed bramką usłyszał rozmowę dwóch rosyjskich funkcjonariuszy obrony. Jeden do drugiego powiedział, że „polski samolot spadł.” Nie mogłem w to uwierzyć. Za chwilę jedna z posłanek PiS podeszła do proboszcza ze Smoleńska, mówiąc mu, że prezydent już powinien przyjechać, a jeszcze go nie ma. Nie można się też z nikim z samolotu porozumieć. Prosiła, by zorientował się, co się dzieje. Sugerowała ,że może gdzieś w drodze się pogubili.Za chwilę zobaczyliśmy ogromne poruszenie śród posłów. Wszyscy gdzieś dzwonili. Na ich twarzach pojawił się strach, niedowierzanie i łzy. Zacząłem dostawać sprzeczne esemesy, że samolot miał jakieś kłopoty, że spadł, ale się nie zapalił, że spadł, zapalił się, ale nie ma ofiar. Po chwili dostałem SMS od swojej siostry, w którym napisała: „87 osób zginęło. Samolot prezydencki się rozbił”. Wiadomość cytowała za Agencją Reutera. Oficjalne potwierdzenie przyszło dopiero za kilkanaście minut.
Jerzy Żochowski:
– Z pięcioma kolegami, jako przedstawicieli Skautów Europy, zaproszono nas do Katynia. Rano 9 kwietnia z harcerzami z ZHP i ZHR wyruszyliśmy z Warszawy. Przedtem pomagaliśmy ładować krzesła na uroczystości. Wcześnie rano, 10 kwietnia, byliśmy w Smoleńsku.
– W Smoleńsku witało nas piękne słońce, dzień zapowiadał się pogodnie. Ale od Katynia dzieliło nas kilkanaście kilometrów. Jechaliśmy starym, zabawnym autobusem. Tam było już bardzo zimno. Wszyscy mocno zmarzli. Od Rosjan dostaliśmy gorącą kaszę. I czekaliśmy na oficjalne obchody.
– W pewnej chwili ktoś powiedział, że nastąpiła katastrofa samolotu. Nawet przez myśl mi nie przeszło, że chodzi o nasz samolot. Z kolegami poszliśmy na cmentarz.
Gdy wróciliśmy, zobaczyliśmy ogromnie poruszonych ludzi. Okazało się, że samolot, który się rozbił, to była polska delegacja. Ludzie głośno płakali, dzwonili do domów, chwytali się nadziei, że ktoś może jednak przeżył. Straszny szok. http://malygosc.pl/doc/958393.Bylem-w-Katyniu
hm.Tomasz Fliszkiewicz:
W pewnej chwili, wśród oczekujących nastąpiło poruszenie. Ktoś głośno krzyknął: „Samolot z delegacją rozbił się na lotnisku w Smoleńsku!”. Rozdzwoniły się telefony komórkowe, które potwierdziły tragiczną wiadomość.
(…)
Po blisko 30 min. głos zabrał Pan Ambasador RP w Rosji Jerzy Bahr, który właśnie wrócił z lotniska. Przekazał wszystkim najtragiczniejszą wiadomość. „Najprawdopodobniej wszyscy obecni na pokładzie zginęli – trwa jednak nadal akcja ratownicza”. Zapadła głęboka cisza.
http://www.belskduzy.pl/index.php?cmd=aktualnosci&opt=pokaz&id=99
Cezary Szczepankowski
hm. Krystyna Chowaniec
Wtedy właśnie zaczęły napływać niepokojące wieści. Że jest duża mgła w Smoleńsku i że prezydencki samolot chyba poleci do Moskwy. Niedługo potem kapelan harcerski z Poznania oznajmił, że doszło do wypadku – nie znał jednak szczegółów – i zaintonował modlitwę.
Nagle zniknęli funkcjonariusze BOR i dziennikarze. – Dostałam SMS-a od Lidii Mackiewicz-Adamskiej z Sanoka, że rozbił się samolot. Zadzwoniła też moja córka Roksana. Telefony odbierali też inni, między innymi stojąca w pobliżu posłanka PiS-u Beata Kempa, która powiedziała głośno „Na razie nie wiemy nic o ofiarach”. Chwilę potem było już wiadomo...
Ogłoszono, że odbędzie się tylko msza święta. Zaraz potem wszyscy mieli wracać do Polski. Natychmiast. Zarządzono coś w rodzaju pospiesznej ewakuacji. Jakby groziło niebezpieczeństwo. – Rzeczywiście był w tym wszystkim moment grozy – nie ukrywa Krystyna Chowaniec. Wydawało się, że za chwilę zza drzew wyjdą żołnierze z bronią. Jak upiory przeszłości... Ludzie zachowywali się jednak spokojnie. Niektórzy płakali, ale chyba tak naprawdę nikt do końca nie zdawał sobie sprawy, co się stało. – Byliśmy w lesie, dwadzieścia kilometrów od Smoleńska i miejsca katastrofy, zdani na SMS-y i telefony od bliskich z Polski
Krzysztof Wasilewski
Już chwilę po godz. 11.00 zaczęły do nas docierać pierwsze wieści. Na początku mówiono, że są problemy z lądowaniem, potem, że doszło do wypadku i że 30 osób jest w bardzo ciężkim stanie, a pozostali nie żyją. Dopiero na końcu zaczęto mówić o tym, że życie mogli stracić wszyscy. Co jakiś czas czytaliśmy bardzo różne sms-y z kraju, które wysyłały do nas rodziny, znajomi. Panowała przy tym atmosfera nerwowego wyczekiwania, niepewności i strachu, ponieważ nie otrzymywaliśmy żadnych, oficjalnych komunikatów. Nikt nie był w stanie powiedzieć nam, co tak naprawdę się stało(…) Z oficjalnym komunikatem o tragedii przyjechał na cmentarz ambasador RP w Moskwie Jerzy Bahr oraz minister Kancelarii Prezydenta Jacek Sasin.
Adam S. Kaczmarek
W sobotę, 10 kwietnia, delegacja pojawiła się na katyńskim cmentarzu. Tuż przed godz. 11 (godz. 9 czasu polskiego), kiedy wydarzyła się tragedia, goście przechodzili przez bramki kontrolne prowadzące na teren nekropolii. W tym samym momencie sprzed cmentarza zniknęli niektórzy funkcjonariusze BOR-u i dwie karetki pogotowia. Około godz. 11.20 (godz. 9.20 czasu polskiego) do zgromadzonych zaczęły przychodzić smsy z Polski, rozdzwoniły się też telefony. - Pierwsze informacje były sprzeczne, przez co wszyscy byli kompletnie zdezorientowani – wspomina Kaczmarek. – Obok mnie stał jeden z posłów obecnych na uroczystości. Po chwili wszystkim zebranym dookoła czytał smsa, którego otrzymał z biura informacyjnego Sejmu. Wiadomość była jednoznaczna i nie pozostawiała złudzeń: rozbił się prezydencki samolot.
Wacław Prażuch
Na cmentarzu, a oficjalnie w Kompleksie Memorialnym "Katyń" pojawiają się pierwsi uczestnicy uroczystości. Po rutynowej kontroli, mimo że nie mamy żadnych przepustek, wchodzimy na teren cmentarza. Jest tu już kompania honorowa Wojska Polskiego, która ćwiczy elementy rytuału wojskowego oraz oddawanie salwy honorowej, jest chór Wojska Polskiego, są harcerze, którzy przygotowują się do uroczystości. Ekipy telewizyjne rozkładają swoje stanowiska, są pierwsze wywiady i relacje.
Między godziną 9.00 a 10.00 na cmentarz przyjeżdżają członkowie Rodzin Katyńskich, którzy dotarli z Warszawy do Smoleńska specjalnym pociągiem.
Autokarami dojeżdża także Polonia z Białorusi. Są to głównie harcerze. Pojawiają się też osoby przybyłe indywidualnie z Polski i Białorusi, przedstawiciele Rodziny Radia Maryja, parlamentarzyści.
W pewnym momencie członek naszej delegacji, pan Adam Szpak, który rozmawiał z pracownikami Kancelarii Prezydenta, informuje nas, że podobno rozbił się samolot, którym leciał Prezydent. Wzruszamy ramionami, bo to przecież jakaś bujda, kolejna tania sensacja. Ale niepokój i niepewność już w każdym jest. Zaczyna krążyć pogłoska, że samolot rozbił się około 20 km od lotniska w Smoleńsku. Czekamy i po dłuższej chwili organizatorzy podają komunikat potwierdzający tę straszną wiadomość. W pierwszej wersji podano, że samolot rozbił się przy podchodzeniu do lądowania. Trwa akcja ratunkowa, są zabici i ranni.
http://www.currenda.diecezja.tarnow.pl/archiwum/2010/02/art-34.php
Edward Siarka
- Na miejsce uroczystości dojechaliśmy wcześnie rano. Byliśmy akurat pomiędzy grobami katyńskich ofiar, czytaliśmy tablice, gdy któryś z posłów odebrał telefon z informacją, że doszło do katastrofy. Początkowo nie wiedzieliśmy, że była tak wielka... Zadzwoniłem do ministra Marka Surmacza, potwierdził, że rozbił się samolot prezydencki. Potem potwierdziła nam to strona rosyjska i nasza ambasada. Wiem od borowców, że samolot kilka razy podchodził do lądowania. Podobno miał też na wysokości ok. 300 m zrzucać paliwo, co utrwalił jeden z dziennikarzy, a to świadczyłoby o tym, że samolot już w powietrzu miał problemy...
http://m.e-dp.pl/pl/aktualnosci/kraj/1011046-relacje-uczestnikow-uroczystosci-w-katyniu.html,0:pag:4,0:pag:3#nav0
Jacek Pilch
Stoimy w długiej kolejce do kontroli. I kolejna rzecz, która daje do myślenia. O ile nikt z Rosjan najpierw specjalnie się nie spieszył, to odprawa nagle przyspieszyła. Robi się dziwnie nerwowo. Wszyscy funkcjonariusze OMON-u nagle na sygnałach wyjeżdżają w kierunku Smoleńska. Patrzymy po sobie ze zdziwieniem. Ale nic nie przeczuwamy.
Nawet, kiedy Prezydent się spóźniał?
- Nawet wtedy. Siedzimy spokojnie na Memoriale. Czekamy na Prezydenta. Z przodu puste krzesła. Czekanie się wydłuża. Nie wiem, ile to wszystko trwało.
Jak dowiedzieliście się o katastrofie?
- Początkowo nikt nie mówił o katastrofie. Z różnych źródeł dochodziły informacje, że prezydent się spóźni .
Z powodu...?
- Jakiejś awarii samolotu. Nic nowego, pewnie zepsuło się koło lub przez inną bzdurę będzie poślizg - ktoś obok komentuje. Ci, którzy latali “Tutkami" wiedzieli, że te samoloty były nieprzewidywalne. W każdej chwili coś mogło się w nich zepsuć.
W końcu przychodzi ta najgorsza wiadomość.
- Zanim nas poinformowano o katastrofie, napięcie zaczęło gwałtownie narastać. Koledzy odbierają komórki. Zastygają. Ktoś mówi, że samolot się rozbił. Nie wierzę. Paweł Szefernaker, asystent Joachima Brudzińskiego, na szczęście szybko temu zaprzecza. Rozmawiał z Joachimem przed chwilą. Kątem oka widzę, że do Memoriału podjeżdża minister Jacek Sasin. Podbiegam do auta. “Straszna katastrofa" - tyle zdążył mi powiedzieć.
http://tarnowskikurierkulturalny.blox.pl/2011/04/Tarnowianie-w-Katyniu.html
Marzenna Drab
Waldemar Podsiadły
Czekając na polską delegację, modliliśmy się. Wszyscy byli bardzo poruszeni, na twarzach
– Czekając na polską delegację, modliliśmy się. Wszyscy byli bardzo poruszeni, na twarzach przedstawicieli rodzin katyńskich widziałem wielkie szczęście, radość i dumę. Początkowo nikt nie wiedział, co się wydarzyło. Mówiono nam o opóźnionym lądowaniu, później o awarii. Straszna rozpacz ogarnęła nas, gdy minister Jacek Sasin poinformował o katastrofie. Usłyszałem przejmujący szloch, ludzie padali na kolana, wyciągali różańce, byli też tacy, którzy mówili: „Nie, Boże, to niemożliwe. Jak mogłeś do tego dopuścić? Chryste, dlaczego”
http://pow.home.pl/slowopodlasia/?a=1&id=22678
Adam Abramowicz
– Gdy usłyszeliśmy, co się stało, przez zgromadzonych przebiegł jeden wielki szloch. Ja też płakałem. O katastrofie powiedział nam dziennikarz Jan Pospieszalski. Potem rozdzwoniły się telefony. Rodziny, przyjaciele, znajomi – wszyscy chcieli wiedzieć, czy żyjemy.
Jacek Frankowski
Na filmie uchwycił moment, kiedy część osób zgromadzonych w lesie katyńskim otrzymuje pierwszą niepokojącą informację o losach prezydenckiego tupolewa. Widzimy posła PiS Andrzeja Adamczyka, który wyraźnie zdenerwowany odczytuje kilku osobom wiadomość esemesową przesłaną automatycznie przez biuro prasowe sejmu: „Samolot z prezydentem rozbił się podchodząc do lądowania na lotnisku w Smoleńsku”. Ludzie przyjmują informację z niedowierzaniem. Jedna z kobiet każe Adamczykowi się wylegitymować, bo podejrzewa ponurą prowokację.
– Jakieś 10 sekund wcześniej usłyszałem za sobą słowa: „Samolot prezydencki się rozbił”. Odwróciłem się i spojrzałem na całkowicie zdruzgotanego człowieka. Popatrzyłem na niego jak na szaleńca – pamięta Jacek Frankowski. – Dosłownie chwilę później esemesa odebrał poseł Adamczyk i to już sfilmowałem. W Katyniu była godzina 11.35. W Warszawie 9.35.
http://www.tygodniksolidarnosc.com/2011/17/2_las.htm
ks. Józef Grecki
Andrzej Dera
ks. Dariusz Stańczyk
Godzina 10.56 czasu rosyjskiego w Katyniu. Nagłe poruszenie w służbach rosyjskich, za chwilę polskie z BOR-u biegną, niektóre samochody na sygnałach z piskiem opon odjeżdżają w stronę Smoleńska, biegną z głębi cmentarza znajomi kamerzyści z TVP. Myśl u wszystkich, chyba Pan Prezydent nadjeżdża! Lecz za kilka minut jeden z księży odbiera telefon i mówi, że „prawdopodobnie samolot prezydencki zawadził o drzewo i są ranni, ktoś zginął, ale nie ma informacji, co z Panem Prezydentem”. Bez paniki! Poczekajmy, a co mówi pani konsul? Potwierdza, że coś się stało na lotnisku.
http://kurierwilenski.lt/2010/04/16/katyn-czyni-wielkie-cuda-w-narodzie/
Dawid Jackiewicz
Na uroczystość oczekiwaliśmy w gronie kilku osób przed bramą prowadzącą na teren cmentarza. Takich grupek było więcej. W pewnym momencie jedna z naszych znajomych odebrała telefon od kogoś z lotniska. Połączenie było na tyle złe, że nie wszystko zrozumiała. Ale z niedowierzaniem zaczęła rozpytywać wokół, czy ktoś słyszał, że samolot prezydencki miał jakąś awarię. Ale za chwilę, gdy przed wejściem na cmentarz stało już dobrze ponad 100 osób, zaczęły dzwonić telefony komórkowe. Najpierw kilka, potem kilkanaście, za chwilę chyba wszystkim, którzy je mieli.
http://wroclaw.gazeta.pl/wroclaw/2029020,35771,7764582.html
Iwona Arent
— Kiedy czekaliśmy, nagle zaczął się jakiś ruch wśród wojskowych zabezpieczających uroczystość, tam na miejscu, na cmentarzu. Któryś z oficerów powiedział, że prezydencki samolot ma kłopoty. Z kraju otrzymałam telefoniczną wiadomość, że chodzi o mgłę nad lotniskiem. Byłam zdziwiona, bo w samym Katyniu była słoneczna pogoda. Potem pojawiły się sprzeczne informacje: że doszło do wypadku, że samolot się zapalił. Raz była mowa, że wszyscy zginęli, raz że pasażerowie jednak ocaleli. My byliśmy w szoku. Przecież w tym samolocie był prezydent, wiele naszych koleżanek i kolegów.
— Kto oficjalnie podał wam informację, że stało się najgorsze?
— Jacek Sasin, jedyny minister z Kancelarii Prezydenta, który ocalał, bo przyleciał do Katynia wcześniej. — Czy rozmawiała pani z kimś, kto był bezpośrednio na miejscu katastrofy?
— Mówili o tym oficerowie BOR-u. Że samolot kilka razy podchodził do lądowania, że kiedy upadł słychać było trzy wybuchy, że przednia część kompletnie się rozpadła, tylko ogon był cały. Słyszałam, że dziennikarzom, którzy na lotnisku czekali na wylądowanie samolotu z prezydentem, a potem chcieli rejestrować, to co się stało, rosyjskie służby zabierały wszystkie materiały.
http://gazetaolsztynska3.wm.pl/Na-cmentarzu-wszyscy-plakali-rozmowa-z-Iwona-Arent,93711
BOR
Około 8:45 przedstawiciel Federalnej Służby Bezpieczeństwa Rosji poinformował dowódcę funkcjonariuszy BOR-u znajdujących się w Katyniu, że coś złego stało się z samolotem. Równocześnie inny funkcjonariusz otrzymał podobną informację.
(ppłk Krzysztof Dacewicz) O której godzinie dowiedział się Pan o katastrofie?
- Około godz. 9.00 naszego czasu podeszła do mnie w Katyniu polska dziennikarka, która zwróciła się do mnie z pytaniem, czy słyszałem, że samolot z prezydentem ma jakieś kłopoty. Odpowiedziałem, że nic nie wiem, nie słyszałem, ale zaraz pójdę i postaram się czegoś więcej dowiedzieć. Poszedłem od razu do pana ministra Jacka Sasina i mówię: „Panie ministrze, czy pan coś wie na temat jakichś problemów z samolotem?”. Odpowiedział: „Pan też coś słyszał? Ja też coś słyszałem, ale nie znam szczegółów”. Wtedy próbowaliśmy wykonywać telefony.
Gerard K. skontaktował się z Panem?
- Nie, bo wystąpiły jakieś zakłócenia telefoniczne. Gerard K. próbował się z nami połączyć, ale żaden z telefonów nie dzwonił. Dopiero po paru minutach dodzwonił się do swojej żony, która też z nami była w Katyniu, i poinformował ją o katastrofie, a ta nam tę informację przekazała.
Dlaczego Rosjanie zakłócali łączność telefoniczną?
- Nie wiem, nie zastanawiałem się nad tym. Każdy z nas był wyposażony w telefon służbowy i do żadnego z nas Gerard się nie dodzwonił. Gdy – po relacji żony Gerarda – powiadomiłem o tym, co się stało, ministra Sasina, poprosiliśmy o pilotaż milicyjnym radiowozem i pojechaliśmy na lotnisko. Czy kolumna była, tego panu nie powiem, bo – jak mówiłem – była mgła. Ale stał Jak-40, widziałem załogę stojącą przy nim.
Jan Gruszyński
- Przed rozpoczęciem uroczystości przed dołami śmierci w Katyniu sadziłem przywiezione spod PASTY gałązki wierzby płaczącej. Wtedy wzruszone do łez kobiety powiedziały mi, że samolot wiozący delegację z Polski na czele z prezydentem Kaczyńskim uległ katastrofie. Szybko pobiegłem na miejsce, gdzie przygotowano Mszę św. Prezes Kongresu Polaków Rosji, Halina Romanow, bardzo przejęta powiedziała, że prawdopodobnie zginęła cała delegacja. http://www.naszglos.civitaschristiana.pl/index.php?type=artykul&rok=2012&str=28&nr=4
Jacek Sasin
-Będąc na cmentarzu najpierw dostałem informację, że samolot nie wyląduje. Że samolot będzie leciał na inne lotnisko i w tym momencie zobaczyłem pana z protokołu dyplomatycznego, który był na miejscu, który odebrał telefon i zaczął krzyczeć do słuchawki „to niemożliwe – opowiadał Sasin w RMF FM.
Adam Kwiatkowski
-Pamiętam, że zaczęło rosnąć napięcie, zrobiła się nerwowa atmosfera, czekaliśmy na informacje z lotniska, czy już wylądowali, ile mamy czasu? W pewnym momencie zaobserwowałem dziwne zachowanie pracownika protokołu dyplomatycznego Tadeusza Stachelskiego, który rozmawiając przez telefon, wykonywał jakieś dziwne gesty, mówił jakieś niezrozumiałe słowa, wyraźnie był zdenerwowany. To był pierwszy sygnał, że coś jest nie tak. W pewnym momencie odebraliśmy telefon od Marcina Wierzchowskiego, który był na lotnisku. Mówił, że coś jest nie tak, że była jakaś awaria. Pamiętam swoją pierwszą myśl, że samolot nie zmieścił się w pasie, nie wyhamował, zjechał z niego – tak sobie tę „awarię” wyobraziłem. Później zaczęły docierać sprzeczne informacje… Wtedy już przeszliśmy z cmentarza do budynku przy samym wejściu, tak żeby być we własnym gronie, móc się szybko porozumieć, a jednocześnie nie wzbudzać emocji. Znów zadzwonił nasz kolega czekający na lotnisku i, płacząc, mówił jakieś nie do końca dla nas zrozumiałe zdania. On w tym czasie już był na miejscu katastrofy, pojechał tam z ambasadorem Bahrem i widział to wszystko.
Jolanta Szczypińska
W pewnym momencie Antoni Macierewicz idący obok mnie odebrał telefon komórkowy i bardzo zbladł.
Zaniepokoiłam się, choć nie podejrzewałam, że stało się coś tak strasznego.
– To Antoni Macierewicz powiedział Pani o wypadku?
Tak. Media jeszcze o nim nie wiedziały. Nie było jak potwierdzić tej informacji. Ale na cmentarzu zrobił
się dziwny ruch. Przyjechała milicja z napisem: OMON, a potem odjechała na sygnale. Gdy sobie teraz
to analizuję, to myślę, że właśnie wtedy spadł polski samolot. Bo wpuszczono nas na cmentarz bez
żadnych formalności, bez okazywania dokumentów. Macierewicz powiedział mi, że był wypadek, ale
jakby ze znakiem zapytania. Chyba nie wierzył, że to się zdarzyło. Ale przecież to nie było miejsce
nastrajające do żartów. Lecz ja też nie uwierzyłam. W coś takiego nie można uwierzyć. Dopiero chwilę
później zaczęłam dostawać SMS-y, telefony, że samolot płonie, że katastrofa, wybuch.
Nikt nie wiedział nic pewnego.
Stanisław Pięta
Jeszcze przebywając w Katyniu, zaraz po Mszy Św. dowiedzieliśmy się, że reporterom skonfiskowano aparatyi kamery z zapisem. Naprawdę nie wiem, co o tym sądzić. Bo, jeżeli ktoś nie ma nic do ukrycia, to nie odbieraaparatów dziennikarzom pod groźbą wymierzonychautomatów. http://www.super-nowa.pl/art.php?i=17381
Stefan Pedrycz
szef lubelskiego PCK, który razem z innymi Polakami czekał na prezydenta w Katyniu: „Nic nie zapowiadało tragedii. W skupieniu czekaliśmy na polską delegację. Siedziałem blisko sektora rządowego. Patrzyłem na puste krzesła, ozdobione biało czerwonymi chorągiewkami. Na krześle Prezydenta Lecha Kaczyńskiego leżał wieniec, który miałzłożyć pod pomnikiem ofiar mordu katyńskiego.
Najpierw pojawiła się nieoficjalna wiadomość o katastrofie polskiego samolotu. Jako jedni z pierwszych wiedzieli o niej dziennikarze, zgromadzeni na uroczystościach 70 rocznicy zbrodni katyńskiej. Pierwsza reakcja: niedowierzanie. Zaczęły nadchodzić kolejne wiadomości. Wierzyliśmy, że to tylko częściowa katastrofa, że na miejscu pracują ratownicy. Nikt nie dopuszczał do siebie myśli, że Prezydent Lech Kaczyński nie żyje.
Czekaliśmy czterdzieści minut na najgorsze. Kiedy było już 30 minut po terminie rozpoczęcia uroczystości, poinformowano nas, że wszyscy pasażerowie polskiego samolotuzginęli” http://www.dziennikwschodni.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100410/KATASTROFA_SAMOLOTU_PREZYDENTA/930791547
Jan Pospieszalski
10 kwietnia w Smoleńsku - kiedy szykowaliśmy się z ekipa telewizyjną do wyjazdu z hotelu na cmentarz katyński, był piękny poranek.Stopniowo niebo zaczęło się robić ponure – gdy dojeżdżaliśmy do lasu było już mglisto i jakoś wilgotno. Mimo, że to pierwsza dekada kwietnia, w dołach między mogiłami leżał jeszcze śnieg. W ramach telewizyjnej transmisji mieliśmy przeprowadzić rozmowy z gośćmi prezydenckiej delegacji. Otoczoną drzewami sporą przestrzeń przed stalowym ołtarzem i katyńskim monumentem z nazwiskami pomordowanych oficerów, zajmowali już przedstawiciele rodzin katyńskich, delegacja parlamentu, harcerze, wolontariusze. Na pasażerów prezydenckiego samolotu, z przodu czekały wolne miejsca, z wyłożonymi kartkami z imieniem i nazwiskiem gościa. Stałem z mikrofonem w ręku między rzędami tych krzeseł przygotowując się do łączenia ze studiem z Warszawy – sprawdziliśmy łączność i wtedy dostałem z wozu transmisyjnego wiadomość że są jakieś kłopoty z lądowaniem, dlatego prawdopodobnie ceremonia może się nieco opóźnić. I wtedy z jednego z miejsc zajętych przez katyńskie rodziny poderwał się mężczyzna z telefonem komórkowym w ręku przecisnął się do mnie mówiąc że rozbił się samolot z prezydentem. http://wpolityce.pl/artykuly/26347-widzialem-polske-dumna-jana-pospieszalskiego-wspomnienie-z-katynia-i-warszawy-z-ksiazki-lech-kaczynski-portret
Grzegorz Janik
- Podszedł do nas minister Jacek Sasin, który powiedział, że samolot prezydencki się rozbił
i jest źle. Prosił nas także żebyśmy zachowali tę informację dla siebie - wspomina Grzegorz Janik.
- Dzwoniliśmy do Polski, do znajomych, ale nikt nic jeszcze nie wiedział. Potem była mowa, że był
wypadek, ale nikt nie zginął. Dopiero po kilkunastu minutach pojawiła się ta najstraszliwsza informacja.
Wojciech Kossakowski
-Pamiętam, jak podczas Eucharystii w Katyniu jeden z posłów doznał szoku. Okazało się, że w telewizji podano, że on był na liście osób, które były w samolocie. Żona nie mogła do niego się dodzwonić, bo
nie było zasięgu, on w końcu odebrał telefon i po prostu nie wytrzymał tych emocji.
Jak mówi Kossakowski, na temat wypadku dowiadują się głównie od rodzin, przyjaciół i dziennikarzy,
którzy dzwonią do nich z Polski. Na miejscu nie dostają żadnych informacji, są odcięci od wiadomości.
http://www.wspolczesna.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100410/KATASTROFA_SAMOLOTU_PREZYDENCK/674505834
Bogusław Kowalski
dotarliśmy na polski cmentarz wojenny. Miejsce centralnych uroczystości. Tam wszystkie przygotowania
były zakończone. Ołtarz czekał na celebransów. Poczty sztandarowe zostały już ustawione. Żołnierze
i harcerze kierowali ruchem. Chór szykował się do udziału w nabożeństwie. Dziennikarze rozstawili sprzęt,
przygotowani do relacji na żywo. Z każdą chwilą przybywało coraz więcej ludzi, zapełniając kolejne sektory.
Narastało oczekiwanie na liturgię i słowa, które tutaj powinny paść. Było ok. 10.30 – w Polsce 8.30.
Zgodnie z programem o tej porze na pobliskim lotnisku w Smoleńsku miał lądować samolot z
Prezydentem RP Lechem Kaczyńskim i jego Małżonką na pokładzie. Zajęliśmy swoje miejsca
i czekaliśmy na rozpoczęcie uroczystości. Po pewnym czasie najpierw przyszła wiadomość, że będzie
małe opóźnienie, bo ze względu na mgłę nad lotniskiem samolot nie wyląduje o czasie. Chwilę potem
– że samolot się zapalił. To już wszystkich bardzo zaniepokoiło. Część dziennikarzy w pośpiechu ruszyła
na lotnisko. To było przed mszą świętą,ta miała zacząć się o 12-tej. Zaczęła się później i była bardzo
krótka, miejscowy proboszcz wygłosił bardzo krótką homilię.
Aleksander Gurianow („Memoriał”)
W pewnym momencie pojawiła się informacja, że prezydencki samolot ma kłopoty z lądowaniem.
– Była 10.45, a więc jeszcze przed katastrofą. Teraz wydaje mi się to dziwne.
Skąd ta informacja? – mówi Gurianow. Potem zobaczył Halinę Romanową, szefową Kongresu
Polaków w Rosji. – Strasznie płakała, powiedziała, że wszyscy zginęli – dodaje.
Jakub Opara
Kiedy pojawiły się pierwsze informacje, że był wypadek – pamiętam – tak naprawdę nie zaniepokoiłem
się. Mówiono, że są ranni, ale wielu osobom nic się nie stało. Później dowiadywaliśmy się, że ofiar jest
coraz więcej, że coraz mniej osób przeżyło, a ostatnia wersja, która do nas dotarła, była taka, że przeżyły
tylko trzy osoby, reszta nie żyje. Dopiero pan pułkownik Grudziński powiedział, że ma informację z
pewnego źródła, że nikt nie przeżył, że wszyscy zginęli.
Serdecznie proszę Szan. Koleżanki i Kolegów Blogerów i Komentatorów o przesyłanie niezbędnych uzupełnień Pocztą wewnętrzną. Komentarze nie są przewidziane i będą sukcesywnie usuwane dla zachowania stricte informacyjnego charakteru tekstu.
http://noweczasy.salon24.pl/738866,tragedia-smolenska-katastrofa-przed-katastrofa-i-po-katastrofie http://noweczasy.salon24.pl/573148,archiwa-smolenskie-linki
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
