Polska Białoruś, czyli Gajowy i Chłop w uścisku Niedźwiedzia

Zwycięstwo Bronisława Komorowskiego w wyborach na prezydenta Polski Ludowej już zaczyna przynosić owoce, na kształt tych, których garść ojciec Komorowskiego zaniósł matce zaraz po porodzie. Szeroko otwieramy okna na wschodniej ścianie naszego wspólnego domu i wypuszczami nimi rześkie powietrze porozumienia i dialogu, pozbywając się jednocześnie atmosfery strachu i zatęchłego smrodu nacjonalistycznych resentymentów, którymi przez tak długi czas terroryzowali nas siepacze spod znaku "Czwartej Rzeczpospolitej".

Oto Andriej Sawinych, rzecznik białoruskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wyraził nadzieję na rychłe polepszenie się stosunków narodu polskiego z narodem białoruskim. Szczególnie znaczący i zasługujący na podkreślenie jest fakt, że "Białoruś z głębokim szacunkiem odnosi się do wyboru polskiego narodu - to jego święte i suwerenne prawo". Taka pochwała z ust naszych białoruskich przyjaciół to nie byle co, wszak jak żaden z naszych sąsiadów znają oni wartość suwerenności, wiedzą, że godna dwudziestego pierwszego wieku szansa na współdecydowanie o swoim losie jest o niebo lepsza od możliwości jedynie "decydowania". Taki model dobry mógł być w wiekach średnich, wiekach ciemnoty i zabobonu, do których niewątpliwie cofnąłby nas wybór wyniosłego inteligenta o zapędach dyktatorskich, wroga demokracji ludowej, Jarosława Kaczyńskiego.

Nieoficjalnie już wiadomo, że nasz białoruski przyjaciel, Aleksander Łukaszenka, zaprosił Nieśmiertelnego Prezydenta Komorowskiego ku jego niekłamanemu zadowoleniu na wspólne polowanie na głuszce. Możemy mieć nadzieję, że jako bywszy dyrektor sowchozu bez większych trudności porozumie się z gajowym w sprawach wagi najwyższej dla naszych krajów. Już wkrótce bratnie narody Polski Ludowej i Białorusi połączy wieczna przyjaźń, która w opiekuńczum uścisku Niedźwiedzia ze wschodu przetrwa tysiąc lat.