Nie wyobrażam sobie, aby ktoś przyszedł do 50-letniego rolnika i z dnia na dzień kazał mu płacić ZUS. Ale nie znaczy to, że obecny system nie powinien zostać poddany gruntownej reformie.
Niewiele jest tematów budzących takie emocje społeczne jak sprawa KRUS. Dobrze się stało, że na łamach „Gazety Wyborczej” została zorganizowana debata prezentująca fakty i mity na temat KRUS. Szczególnie wysoko cenie opublikowany dzisiaj głos prof. Jerzego Wilkina. Jego propozycje szczegółowych rozwiązań nie są mi obce . Chciałbym w tym miejscu przedstawić swój – bardziej ogólny – pogląd na sprawę KRUS.
Przede wszystkim należy stawiać na ewolucyjność. Jak już pisałem, nie wyobrażam sobie, aby ktoś przyszedł do 50-letniego rolnika i z dnia na dzień kazał mu płacić ZUS. Należy rozgraniczyć uznanie praw nabytych od projektowania systemu, który obejmie osoby rozpoczynające prowadzenie produkcji rolnej.
Prawa nabyte osób znajdujących się obecnie w KRUS powinny być bezwzględnie respektowane.
Inaczej ma się sprawa z osobami rozpoczynającymi produkcję rolną i korzystającymi z funduszy wsparcia dla młodych rolników i innych funduszy unijnych. Osoby te rozpoczynając działalność od razu powinny znaleźć się w powszechnym systemie ubezpieczeń społecznych i w powszechnym systemie podatkowym.
Druga ważna sprawa to uszczelnienie KRUS. W systemie powinny znajdować się tylko osoby zajmujące się produkcją rolną. Podjęcie pracy niezwiązanej z produkcją rolną musi oznaczać wypadnięcie z systemu. Warto także rozważyć również bardziej szczegółowe propozycje prof. Wilkina jeszcze bardziej doszczelniające KRUS – np. wprowadzenie kryterium minimalnej wartości produkcji gospodarstwa.
Wiele wskazuje na to, że reformy KRUS w najbliższym czasie nie będzie. PO zrzuca całą winę na koalicyjny PSL. Sama PO nie jest jednak bez winy. Gdyby zdecydowała się poprzeć reformę KRUS z czasów gdy byłem ministrem rolnictwa wiele problemów należałoby już do przeszłości.
Inne tematy w dziale Polityka
