Administracja Salonu24, by jakoś zareagować na mój tekst opisujący PRL okiem kogoś, kto żyje w Polsce naszych marzeń i czuje, że z tymi marzeniami coś nie wyszło, postanowiła wypromować dziś na głównej stronie tekst blogerki Ufki, pozornie będący polemiką z moją dzisiejszą notką, a w rzeczywistości stanowiący jednak okazję dla tych, którzy mnie nie lubią, by się nade mną poznęcać. Osiągniętego poziomu agresji i niewybrednego zbydlęcenia, jaki został osiągnięty w dyskusji pod tekstem Ufki, mogłem spodziewać się o tyle, że nawet nie bardzo mnie zdziwił komentarz, w którym blogerka Eska – przy pełnej akceptacji Administracji – uznała za stosowne szydzić z mojego zmarłego Ojca. Bez powodu, bez sensu, bez potrzeby. Z czystej, bezradnej i pełnej rozżalenia niemocy. Nie szkodzi. Ja mam twardą skórę, a ludzkie słabości rozumiem i wybaczam.
To co mnie jednak uderzyło najbardziej, to fakt, że Administracja uznała za stosowne zilustrować tekst Ufki zdjęciem starych, organizowanych przez komunę pod hasłem „Studenci do nauki”, antyrobotniczych demonstracji, zapewne chcąc zasugerować, że powinniśmy wszyscy się cieszyć, że mamy to co mamy, a nie to co mielibyśmy, gdyby nie było roku 1989. W tej sytuacji, ja mam też do pokazania pewne zdjęcie, i przy okazji apel: zeżryjcie je sobie wszyscy, a następnie się nim porzygajcie, w błogim przeświadczeniu, że źle już było:
Inne tematy w dziale Polityka
