Od kilku miesięcy regularnie śledzę stronę prowadzoną przez p. Dariusza Zalewskiego oraz czytam jego książki. Przyznam, że na stronie znajduję dużo cennych porad wychowawczych. A dzięki książkom p. Dariusza zmieniłem poglądy w kilku ważnych kwestiach dotyczących edukacji.
Zresztą o moich poglądach dotyczących edukacji czy wychowania będzie jeszcze zapewne okazja napisać (i nieraz już była). Moją ocenę bloga podzielają jednak także inni czytelnicy. Oto dwa cytaty z komentarzy zamieszczonych pod ostatnim wpisem, o którym za chwilę:
x.Adam:Dziękuję serdecznie za Pana wkład w służbie człowiekowi. I życzę wytrwałości. Posiadam Pana książki i Kursy – rzeczywiście metody działają chociaż tu również na owoce trzeba długo czekać.
Aster:Ja również z wielkim zaangażowaniem i pasją czytam Pana blog. Podejmuje Pan w nim tematy ważne, trudne, a jednak fundamentalne. Opowiada Pan o wychowywaniu w sposób nienapsychologizowany, lecz prosty, naturalny, mądry, głęboki. Jestem pełna podziwu dla Pana mądrości życiowej, doświadczenia i ogromnej wiedzy.
W zasadzie Dariusz Zalewski również jest na Salonie, ale blog ożywa z rzadka, dlatego zdecydowałem się zapoznać Czytelników mojego blogu z treścią listu, który pojawił się ostatnio na stronie Edukacja-Klasyczna.pl. A jest to list ważny zarówno dla tych, którym działalność p. Dariusza jest bliska sercu, jak i dla tych, którzy będąc katolikami i chcąc wychowywać dzieci zgodnie z nauczaniem Kościoła, jeszcze nie mieli okazji zapoznać się z treściami promowanymi na blogu. List z jednej strony zachęca do pomocy i wspierania rozwijania, promowania edukacji klasycznej, z drugiej strony sygnalizuje, czym różni się pedagogika klasyczna od alternatywnych, tak popularnych dziś propozycji. Oto fragmenty listu (pełna treść tutaj):
(…) Pedagogika katolicka (w duchu św. Tomasza z Akwinu), którą nazywam klasyczną, aktualnie jest praktycznie w zaniku. Mam tu na myśli sposób myślenia o wychowaniu, który upowszechniał kilkadziesiąt lat temu o. J. Woroniecki, a także system nauczania oparty o trivium i scholastyczną metodę nauczania.
(…) Cała współczesna pedagogika budowana jest na psychologiach i filozofiach z ducha obcych tradycyjnej myśli katolickiej. Odwołują się one do określonej koncepcji człowieka i w lansowanych metodach oraz praktyce wychowawczej, starają się formować człowieka, który odwzorowywałby te koncepcje.
Nawet tzw. współczesne pedagogiki nawiązujące do myśli Kościoła wchodzą w różne mariaże z tymi pedagogiami. Zdarzają się zatem szkoły formalnie katolickie, które całymi garściami czerpią z ideologicznie poprawnych pomysłów edukacyjnych.
(…) Właściwie nauczyciel czy rodzic poszukujący dziś rad w duchu tradycyjnie katolickim, nie ma z czego korzystać.
Słowem – w mojej ocenie – prawie cała sfera edukacji młodego człowieka zawłaszczona jest przez sposób myślenia obcy tradycyjnej, katolickiej pedagogice, i to zarówno w warstwie teoretycznej, jak i praktycznej.
(…) Na zdrowy rozum, trudno sobie wyobrazić, jak można by ten proces powstrzymać. Nie trudno jednak zauważyć, że w sytuacji braku środków finansowych Internet stwarza szansę dotarcia do większej liczby osób, stosunkowo małym kosztem.
(…) Wyciągnąłem z tego wnioski i od kilku lat staram się pracą nadrobić brak funduszy. Ale i pracowitość ma swoje granice. (Teraz sobie trochę ponarzekam.)
Przy blogu o edukacji klasycznej (…) pracuję ok. 30-40 godz. tygodniowo (niezależnie od pracy “na etacie”). Trwa to już kilka lat – od dwóch lat jest to praca bardzo intensywna.
Samokrytycznie powiem, że efekty są niewielkie, biorąc pod uwagę włożony nakład pracy. (…) Widzę potrzebę delegowania pewnych prac innym osobom. Ale to wiąże się z kosztami, i tak koło się zamyka.
(…) Cóż, byłem przygotowany na taką pracę, ale teraz widzę, że na dłuższą metę tak się po prostu nie da. Efekty są niewielkie.
Słowem – widzę potrzebę konsolidacji osób i środowisk zainteresowanych katolicką pedagogiką klasyczną i po prostu podzielenia się pracą. Chodzi mi o stworzenie czegoś w rodzaju korporacji pedagogów myślących w tych kategoriach i wspierających się na różnych płaszczyznach swojej działalności.
Czekam w tej kwestii na propozycje i pomysły Czytelników. Sam jestem otwarty na współpracę, ale zastrzegam, że nie jestem w stanie wziąć na siebie jeszcze dodatkowych obowiązków organizacyjnych.
Niezależnie od tego, czy ten pomysł wypali, czy też nie, zamierzam dalej pracować w obranym wcześniej kierunku (oczywiście w miarę możliwości czasowych i finansowych). Obawiam się jednak, że tempo tej pracy może z każdym miesiącem słabnąć. Praca 30-40 godzinna, oprócz etatu, musi również mieć swoje granice.
(…) Można oczywiście zlekceważyć ten list-apel, jako jeden z wielu w Internecie, na zasadzie “jakoś to będzie”. Otóż – nie będzie “jakoś”. Dawny sposób myślenia będzie coraz bardziej odchodził do lamusa, aż w końcu całkiem ulegnie zapomnieniu.
Zbudujmy przynajmniej małą wysepkę, na której będzie można się schronić!
Dlaczego o tym wspominam tutaj i obszernie przytaczam fragmenty listu? Ponieważ uważam, że temat jest ogromnie ważny. Żyjemy w czasach absolutnego zamętu światopoglądowego, obecnego także w polskim Kościele. A Dariusz Zalewski – absolutny specjalista w tym co robi – pokazuje, że rodzice katoliccy mają wybór – mogą korzystać z metod promowanych przez wielkich myślicieli Kościoła, które przez dziesięciolecia (a wcześniej przez wieki) były z powodzeniem stosowane przez najlepszych wychowawców.
Warto korzystać również z profilu Edukacji Klasycznej na Facebooku. Osobiście od dziś w dwóch miejscach będę na stałe linkował do strony Edukacji Klasycznej z panelu bocznego (baner i polecane strony na samym dole). Szczerze polecam!
