Prof. Sadurski nastraszył dziś mocno sam siebie wizją zakazu rozwodów. Zakaz wprowadzić mają wychowani na „Frondzie” wyrośnięci chłopcy o twarzach ukontentowanych aniołków. Dlaczego? By oblec w prawo swoje dogmaty, przesądy i obsesje (zwłaszcza) seksualne. Mocno powiedziane, ponieważ jednak wywodzenie rygoryzmu jednych z obsesji seksualnych jest równie proste, co wywodzenie liberalizmu drugich z rozwiązłości, więc my nie pójdziemy tym tropem. Czym wobec tego się zajmiemy?
Otóż, najważniejsze wydaje się tu pytanie: czy ludzie mają prawo tworzyć społeczności rządzące się regułami innymi, niż liberalne (w wersji prof. Sadurskiego)? Przypuszczam, że na tak postawione pytanie prof. Sadurski odpowie: „tak, byle nie zmuszali do funkcjonowania według owych reguł tych wszystkich, którzy sobie tego nie życzą”. Gdyby więc red. Terlikowski z przyjaciółmi (czytam prof. Sadurskiego wystarczająco uważnie, by wiedzieć kto kryje się za malowniczym „określeniem wyrośnięci chłopcy o twarzach ukontentowanych aniołków”) chcieli założyć sobie kolonię „Christianitas” i żyć według wzorów z XIII wieku – prof. Sadurski nie miałby nic przeciw temu. Chyba, żeby kogoś w kolonii trzymano gwałtem. A czy taką kolonię można przekształcić w państwo? Właściwie – dlaczego nie? Liberał nie powinien mieć nic przeciwko temu, o ile – powtórzmy – w państwie tym mieszkali by ci, którzy by tego chcieli...
O takim przymusie nie ma jednak mowy nawet w ponurej wizji prof. Sadurskiego. Jak sam profesor przyznaje, ci, którzy „nie będą mogli dłużej wytrzymać” w skansenie w jaki zmieni się Polska emigrują „do Wielkiej Brytanii, Irlandii czy innych państw cywilizacji śmierci”. Na czym więc polega problem? W tym miejscu usłyszę – a niechże sobie wyemigruje Terlikowski i jego paczka! OK. Zastanówmy się zatem dokąd mogliby udać się „wyrośnięci chłopcy o twarzach aniołków”. Słyszałem, że rozwody nie są dopuszczalne na Malcie (nie wiem czy tak jest, załóżmy, że – tak). Więc może Malta mogłaby być azylem dla wychowanków „Frondy”? Niezupełnie... Bo gdyby zapytać prof. Sadurskiego, czy Malta powinna zliberalizować swoje prawa, ten niezawodnie odpowie: „powinna”. Trudno przecież przypuszczać, że prof. Sadurskiego którego przeraża wizja Polski jako „skansenu Wieków Ciemnych”, mógłby życzyć tak ponurego losu Maltańczykom. Gdyby więc tylko prof. Sadurski miał okazję – niechybnie zaaplikowałby Malcie to, co nazywa liberalizmem... Prof. Sadurski bowiem – jak przypuszczam – nie jest w stanie zaakceptować nieliberalnego społeczeństwa zorganizowanego w państwo. Nawet jeśli państwo takie nie robiłoby przeszkód tym obywatelom, którzy chcieliby je opuścić. Czy wobec tego prof. Sadurski jest liberałem?
Jest – do pewnego stopnia. Mógłby – zapewne – zaakceptować istnienie ortodoksyjnie katolickiej dzielnicy w „neutralnym światopoglądowo” mieście, czy istnienie ortodoksyjnych kolonii w ramach „neutralnego światopoglądowego państwa”, nie jest jednak w stanie pogodzić się z istnieniem „państwa wyznaniowego”, nawet gdyby było to państwo otwarte na swobodne przepływy obywateli... Skąd wiem, że tak właśnie jest? Wynika to z tego, co prof. Sadurski napisał. „Skansen” przeraża go, choć przyznaje, że ci, którzy nie będą mieć ochoty na życie w „skansenie” będą mogli go opuścić... Wydaje mi się, że to nie jest konsekwentny liberalizm. Jest to – bo ja wiem? – rodzaj ideologicznego mesjanizmu? W każdym bądź razie jest to postawa wroga realnej różnorodności. Jak bowiem zauważa Hans Hoppe w dziełku „Demokracja – bóg, który zawiódł” świat funkcjonujący według zasad konsekwentnie liberalnych nie byłby bynajmniej światem zamieszkałym przez liberałów. Byłby to świat różnorodny – obok miejsc zamieszkałych wyłącznie przez homoseksualistów, byłyby obszary, gdzie za pederastię szło by się do kryminału, obok ateistycznych polis, kwitłyby „państwa wyznaniowe”. Prof. Sadurski nie chce liberalnego świata. Chce zmuszać ludzi do liberalizmu... A to pewna różnica...
Inne tematy w dziale Polityka
