Baczność! Wysokie napięcie!

Nie zgłębiłem wielu tajników pracy Nikoli Tesli, ale już niewielka stycznosć z tematyką jego wynalazków pozwoliła mi wysnuć wniosek: ten facet kochał wysokie napięcia!

I dziwiło mnie to. Dlaczego, niby, wysokie napięcie miałoby mieć przewagę nad niskim? No, poza tym, że pomaga uniknąć strat w liniach przesyłowych. Ale niskostratny przesył energii elektrycznej (również bezprzewodowy) to tylko część jego dorobku. W czym więc rzecz?

Nie tak dawno ukazał sie na salonie artykuł autora Eine, pt "Czym jest grawitacja?". Autor napisał tam o ważnej rzeczy, a mianowicie o, że grawitacja jest nieliniowa - niejako sama siebie przyciąga (formalniej: natężenie pola grawitacyjnego z wielu źródeł nie jest prostą sumą pola każdego ze źródeł z osobna). Dalej autor przeciwstawia ten fakt elektromagnetyzmowi. Pozwolę zacytować sobie cały akapit:

Istnieje głęboka różnica między oddziaływaniem elektro-magnetycznym, a oddziaływaniem grawitacyjnym.

Oddziaływanie elektromagnetyczne nie wytwarza , nie rodzi pola elektrycznego, lub pola magnetycznego.Fale elektromagnetyczne z dwóch różnych źródeł przy spotkaniu, przenikają przez siebie bez żadnych wtórnychefektów. Jedna porusza się tak ,jakby tej drugiej nie było.

Czy rzeczywiscie?

Bazując na równaniach Maxwella - zapewne tak. Problem w tym, że istnieją zjawiska wybitnie elektromagnetyczne, których owe równania wyjaśnić nie potrafją. Jednym z najlepiej poznanych (ale nie przez szeroką gawiedź) jest efekt Biefelda-Browna.

Thomas Townsend Brown do spółki z Paulem Alfredem Biefeldem odkrył, że po przyłożeniu wysokiego napięcia do kondensatora, obserwujemy dziwne zachowanie się takowego. Można zachodzące wówczas zjawiska rozdzielić na dwa przypadki, ułozone historycznie jeden przed drugim:

1) Pierwszym przypadkiem jest, gdy elektrody kondensatora są identyczne pod każdym względem. Tak było podczas pierwszych eksperymentów, które Brown przeprowadzał jeszcze przed II Wojną Światową. Zawieszony wówczas na dwóch długich sznórkach kondensator samoistnie kiwał się w sposób, który korelował z ruchami ciał niebieskich. Amplituda wychyleń była proporcjonalna do przyłożonego napięcia, oraz największa wtedy, gdy układ był w osi z danym ciałem niebiekim, zaś najmniejsza, gdy jego oś była odchylona o 90 stopni. Fakt, że wystąpiła korelacja z ciałami niebieskimi, zachęcił Browna do potraktowania zjawiska jako podwójnej natury - elektrograwitacyjnej.

2) Drugi przypadek mamy, gdy kształt elektrod znacznie się różni, a dokąłdnie, gdy jedna jest mała, a druga ma dużą powierzchnię (nie objętość). Wówczas pojawia się siła, działająca na cały układ, skierowana wzdłóż osi urządzenia w kierunku szerszej elektrody. I znów, jak za pierwszym razem, siła ta jest proporcjonalna od napięcia.

Po zaprezentowaniu armii Stanów Zjednoczonych zbudowanych przez siebie "latajacych spodków", działających w oparciu o zjawisko 2), sprawę utajniono. Być może dlatego niewiele wiadomo dziś od zjawisku nazwanym od jego nazwika, a równania Maxwella wciaż są powszechnie akceptowane, mimo oczywistego ich eksperymentalnego zaprzeczenia. Przypuszczalnie dlatego też do dziś nei odtajniono wiekszosci wynalazków Nikoli Tesli. Były, są i długo pewnie będą zbyt rewolucyjne, żeby wojsko mogło sobie pozwolić na podzielenie się nimi z resztą świata.

Linki:

priveee.dyndns.org/Kippin/!a-energetyka/grv-005.htm