Pismo Święte-prawda czy fałsz?

Pismo Święte – prawda czy fałsz?

 

Jeżeli Biblia jest dziełem rąk ludzkich zapisanych pod wpływem, jakiejś siły wyższej, to znajdują się w niej takie informacje, które przekraczają pojecie czasu. To twierdzenia bierze się stąd, że Bóg nie podlega prawom czasu. To jedna z racji stanowiących o nadprzyrodzonym charakterze Pisma Świętego.

Barierę czasu pokonują zapisane w Biblii proroctwa, czyli informacje o wydarzeniach z przyszłości. Muszą dodatkowo, jeśli zostaną właściwie odczytane, się wypełnić i to wszystkie.

Sprawą fundamentalną jest zrozumienie języka Biblii. Jest on o tyle skomplikowany, że jedno i to samo słowo może mieć następujące znaczenia:

- literalnie, czyli znaczyć dosłownie,

- alegoryczne, odnosić się do jednego, ukrytego sensu,

- metaforyczne, odnosić się do wielu sensów.

 

Proroctwa w Piśmie Świętym

W Biblii znaleźć można około 2500 proroctw. Liczba ta może nie być kompletna, gdyż trudno z całą pewnością stwierdzić, że wszystkie zostały odczytane, tym niemniej około 2000 już się spełniło. Jest to dowód na działanie jakiejś siły nadprzyrodzonej, przekraczającej granice czasu, pod wpływem, której zapisano informacje z przyszłości.

Ponieważ prawdopodobieństwo przypadkowego spełnienia się każdej z tych przepowiedni wynosi średnio mniej niż jeden do dziesięciu (przy bardzo konserwatywnym oszacowaniu) i ponieważ większość z nich jest wzajemnie niezależnych, prawdopodobieństwo ich równoczesnego przypadkowego spełnienia jest mniejsze niż jeden do 10 do 2000 (czyli 1 z następującymi 2000 zerami)!

Analiza rozumowa pokazuje, że z punktu widzenia nauki ludzkiej, są to zdarzenia tak nieprawdopodobne, że nie powinny mieć miejsca, a miały.

Pozostałych około 500 proroctw lub więcej czeka na wypełnienie lub odczytanie.

Trudno w tak krótkim tekście poruszyć wszystkie, ale zajmijmy się jednym, które ma już ponad 2500 lat.

 

Księga Ezechiela to chyba najmniej zrozumiały zapis ze wszystkich pism, tym niemniej stanowi ostateczne rozwiązanie kilku dylematów związanych z wiarą. Szczególnie dokładnie opisuje ona cechy prawdziwego Kościoła Boga Żywego i poprzez to ujawnia, który jest namaszczony, a tylko jeden jest.

Poruszanie się po pismach Ezechielowych okrętem własnej duszy wymaga wiatru, który zadmie w żagle by płynąć w dal intelektualno-duchowej przygody. Sam rozum ludzki nie wystarczy, bo zapis przekracza czas.

 

Księga Ezechiela jest kanoniczna dla judaizmu, chrześcijaństwa oraz uznawana przez islam.

Zawiera bardzo konkretne opisy zdarzeń z przyszłości. Język jest precyzyjny w swej symbolice.

 

 

Pojazd Jahwe

Autor pokazuje szereg zagadek, które wymagają odczytania. Niektórzy na podstawie zapisów z tej księgi, malowali „rydwan Jahwe”. Jest to wielkim nieporozumieniem, z tej racji, że Bóg nie potrzebuje „auta”, gdyż jest wszędzie (poza piekłem rozumianym współcześnie, nie mylić z szeolem). Tak podają księgi Starego Testamentu. Jedna księga drugiej zaprzeczać nie może, gdyż oznaczałaby to sprzeczność pomiędzy nimi. To zaś wiodłoby bezpośrednio do wniosku o braku „nadzoru siły wyższej”. Bóg jest, bowiem z natury swojej nieomylny i nie  stwarza rzeczy zbędnych, zatem nijakiego pojazdu nie potrzebuje.

Opis wspomnianego „rydwanu Jahwe” jest w rozdziale pierwszym i zaczyna się od wersetu czwartego.

Mowa jest w nim o:

1. Czterech ewangeliach- „cztery istoty żyjące” (Ez 1,5),

2. Ewangeliach o Jezusie z Nazaretu(Ez 1,10):

-człowiek-człowiek,

-lew- król,

-wół-sługa,

-orzeł-(na niebie lata, wysoko lata) z nieba.

3. Hostii, którą symbolizuje jedno koło, jako kształt oraz symbolizuje zamkniętą formę linii czasu, czyli ostateczną ofiarę. Dlatego przy czterech istotach żyjących jest jedno koło, gdyż wszystkie ewangelie mówią o tej samej, jednej ofierze (Ez 1,10). Ezechiel wspomina również obręcz na kołach, symbol cudu z VIII wieku w Lanciano (Ez 1,18).

Ponieważ wspominane przez Ezechiela istoty są złączone z kołami, to jest to przenośne nawiązanie do ofiary Eucharystycznej, gdzie lud jest karmiony słowem i ciałem Boga.

Samo zaś przejście w ofierze przebłagalnej za grzechy ze zwierząt do Hostii zawiera rozdział 4.

 

Werset 12. Będziesz go spożywał jak podpłomyk jęczmienny; upieczesz go przed ich oczami na nawozie ludzkim.

 

Nawóz ludzki- to odchody+ człowiek, symbol grzech + ofiara z człowieka

Nawóz wołowy- symbol grzech + ofiara ze zwierzęcia

OFIARA POKARMOWA PODPŁOMYK

GRZECH

+

OFIARA Z CZŁOWIEKA

 

 

NASTEPNIE OBRÓT O 180 STOPNI ( ,SYMBOLEM JEST OBRÓT Z BOKU NA BOK werset 8). Otrzymujemy wtedy obraz:

GRZECH

+

OFIARA Z CZŁOWIEKA

OFIARA POKARMOWA PODPŁOMYK

 

Ale w wersecie 15 ma być nawóz zwierzęcy, więc mamy obraz następujący:

OFIARA POKARMOWA PODPŁOMYK

GRZECH

+

OFIARA ZE ZWIERZĘCIA

 

Obrót był tylko raz, więc tu nic nie obracamy.

Nałóżmy te dwa rysunki, podpłomyk stanowi część wspólną.

 

GRZECH

+

OFIARA Z CZŁOWIEKA

OFIARA POKARMOWA PODPŁOMYK

GRZECH

+

OFIARA ZE ZWIERZĘCIA

 

Mamy dwa boki, symbole dwóch wymian:

1. Wymiana ofiara ze zwierząt zastąpiona zostaje ofiarą z Człowieka.

2. Wymiana z człowieka zostaje jednocześnie zastąpiona przez ofiarę pokarmową z podpłomyka symbol dzisiejszej Hostii Świętej.

 

 

Tu oczywiście jest zaprezentowany jedynie skrót treści zawartych w Księdze Ezechiela wspomnianych rozdziałów. Dokładna analiza, całości tej części Starego Testamentu zawierałaby się w obszernym tomie, a ten nie zostały jeszcze wydany.

 

Nowy Testament

Posiadamy około 24 970 jego manuskryptów. Dla porównania na drugim miejscu znajduje się Illiada z 643 rękopisami. Poza Janem, którego według przekazów chciano otruć, wszyscy apostołowie oddali życie za naukę, którą głosili. Mogło zwariować kilku i poświęcić swoją ziemską egzystencję za fikcję, ale jedenastu? Inne dowody z Nowego Testamentu nie zostają tu poruszane.

NT jest „kluczem” do odczytanie ST i jego niektórych proroctw, a ponieważ te się wypełniły, to i „klucz” jest prawdziwy.

(Na podstawie przemyśleń własnych, które niekoniecznie do końca są zgodne z nauczaniem Kościoła Katolickiego, jedynego prawdziwego dziedzica Mojżesza i Jezusa z Nazaretu).

„Lepiej błądzić szukając, niźli nie szukając zbłądzić”.