Ogórki kiszone niezawodne (na zimę)

Gdy wyszłam za mąż, okazało się, że mam cudowną teściową: kulturalną, inteligentną, życzliwą, pomocną, taktowną ...

Żeby nie było za dobrze, ma też jedną wadę: świetnie gotuje. Ma to po swojej matce, rzecz jasna ;)

W ten sposób musiałam koniecznie nauczyć się gotować. Na ogół mąż i syn są zadowoleni z rezultatów, ale wyjątkiem są, oczywiście, potrawy mamy i babci. Do takowych należą ogórki kiszone. No, nie upieram się -  rzeczywiście, JEJ przepis jest rewelacyjny, więc mój, wyniesiony z domu, poszedł się pasać do lasu na grzyby.

Ogórki Teściowej udają się zawsze i są wspaniałe - twarde, jędrne, pachnące ... Trzeba jednak przestrzegać kilku zasad:

1. Ogorki muszą być świeże i pochodzić z e sprawdzonego źródła. Hipermarketowe odpadają w przedbiegach! Ale i na bazarkowe trzeba uważać, bo zwiędnięte czy przenawożone wyjdą okropne. Zwłaszcza przenawożone - po prostu skisną w słoikach. Trudno, trzeba się zaprzyjaźnić z dobrym sprzedawcą i już!

2. Woda musi być dobrej jakości - ze strudni głębinowej lub oligoceńska.

3. Sół nie może być jodowana. Najlepsza jest zwykła, tania sół kamienna.

4. Słoiki muszą być wyparzone (należy też sprawdzić, czy brzeg się nie wyszczerbił). Przykrywek najlepiej używać w każdym roku nowych. Trudno, dobrej jakości kupne ogórki kiszone są i tak dużo droższe! Słoiki powinny mieć pojemność co najmniej 3/4 litra (większe są lepsze).

5. Proporcje wody do soli: na dwie szklanki wody (pół litra) jedna płaska łyżka (do zupy) soli. I to jest chyba najważniejsza zasada.

Ja jednorazowo przygotowuję weki z pięciu kilogramów ogórków - widać efekt, a nie czuję się padnięta jak niewolnica. W zależności od wielkości ogórków, z tej ilości wychodzi najczęsciej 7-8 słoików. Wybieram jak najmniejsze ogórki - to ważne, bo duze są "nieukładne" w słojach.

I teraz:

do każdego wyparzonego słoika wkładam pionowo warstwę ogórków, starając się układać jak najciaśniej. Na ogórkach układam dwa listki laurowe, kilka ziaren ziela angielskiego, 2-3 ząbki czosnku, kilka baldachów suchego kopru oraz kawałek (w zależności od grubości - 2-4 centymetrów) oskrobanego, umytego korzenia chrzanu, pokrojonego na kawałeczki), szczyptę ziaren gorczycy oraz, jeśli ktoś może, kilka umytych liści wiśni lub czarnej porzeczki. Teraz układamy, również pionowo, drugą warstwę ogórków. Jeśli są bardzo małe, uzupełniamy kilkoma dodatkowymi ogórkami, wtedy kładziemy je tak, jak się da ;) Do części ogórków można dodać kawałki ostrej papryczki, co zaostrzy smak.

Wodę z solą zagotowujemy i trzymamy wrzącą na małym ogniu. Teraz przydaje się pomoc zaufanej osoby: ja do tej czynności dopuszczam męza. Mianowicie, jedna osoba nalewa ostrożnie wodę do słoika, pamiętając, aby nie nalewać do samego końca, lecz zostawić 2-3 centymetry wolne od góry. Druga osoba błyskawicznie zakręca szczelnie przykrywkę i odstawia słoiki - DNEM DO GÓRY - na przygotowane wcześniej gazety.  To się nazywa "wekowanie na suchoę.

Odwrócone słoki zostaswiamy tak do ostudzenia, a następnie odwracamy. Zostawiamy w domu, w temperaturze pokojowej, na kilka dni, pozwalając ogórkom skwaśnieć, po czym wynosimy na strych lub do piwnicy. W domu przetrzymują się krócej, przez kilka miesięcy, ale na strychu trzymają się spokojnie do pierwszych upałów.

Wana uwaga: słoiki po wystudzeniu należ BEZWZGLĘDNIE odwrócic, inaczej się rozszczelnią i wycieknie z nich woda, a tego byśmy nie chcieli, prawda?

Że co? Że pracochłonne? No może troszkę, ale za to potem - same korzyści. Zdrowe, domowe kiszonki (dietetycy bardzo zachwalają produkty kiszone) zimą mamy już za darmo, pod ręką. Ogórki nie są tak masakrycznie słone, jak sklepowe, o smaku i aromacie przez grzeczność nie wspomnę. Kanapka z plasterkami takiego ogórka spowoduje, że rodzina będzie za Tobą szalała. No i, gdy wrócisz z pracy i nie będziesz mieć czasu robić surowki do obiadu, to [o prostu otworzysz słoik ...