Nauczyciele listy piszą. Różnie - czasem anonimowe, a czasem pod nazwiskiem, ale głównie jednak anonimowe. Popierające nauczycieli i skierowane przeciwko nim. A skoro tak, to ja przecież też mogę napisać. Potrafię nie gorzej, a pewnie nawet i lepiej.
Mam koleżankę. Koleżanka jest prawnikiem i pracuje dla dewelopera. Praca jak praca i zarobki jak zarobki - nie, żeby małe, ale tyle, co idiota albo złodziej, nie wyciąga (choć brakuje niewiele). Ma troje małych dzieci - przedszkolne i wczesnoszkolne - i męża. Mąż uprawia zawód pedagogiczny: jest wuefistą i informatykiem. Pracuje w obu zawodach, w TRZECH szkołach (koleżanka się bała, że przez reformę straci pracę, ale gdzie tam - zyskał dodatkowy etat). Szkoły nie są jakoś szczególnie blisko siebie, ale mąż ogarnia to podobno z wdziękiem nietoperza na wieczornym niebie.
Zarabia dwa razy tyle, co żona: na CZYSTO ponad dziesięć tysięcy miesiąc w miesiąc - a przecież jest jeszcze trzynastka i jakoweś premie.
A co najlepsze, to koleżanka nie wykorzystuje żadnych zwolnień lekarskich na dzieci, nawet opieki na dziecko nie bierze - mąż nauczyciel na państwowym, to przy tych trzech etatach da radę wyskoczyć z dzieckiem na szczepienia, odebrać paczkę i dzieci z prywatnego przedszkola i prywatnej szkoły (oboje nie uznają szkół publicznych), zrobić zakupy i obiad. Koleżanka po ciężkim dniu pracy idzie na siłownię.
Pewnym minusem są ferie, bo mąż przynajmniej na tydzień jedzie wówczas na obóz. Jako opiekun. Płatny obóz. To samo w wakacje: co najmniej miesiąc mąż koleżanki spędza na obozach. Jako opiekun.
Oczywiście koleżance niestraszne żadne przedłużone weekendy - robi wtedy, w przeciwieństwie do innych matek, za podporę dewelopera, bo mąż ... ma wtedy wolne i zajmuje się dziećmi.
Pan Niania idealny.
I daję najświętsze słowo honoru, że nie przesadzam.
