Na początek garść cytatów: „Co zrobić, by ten zabrudzony diamencik oczyścić z naleciałości? (…) Mało jest ludzi tak wybitnych, którzy chcą się włączyć w politykę”, „Co zrobić z osobą, która ma mroczną przeszłość, ale predyspozycjami góruje nad 60 proc, lub więcej klubu PO w Sejmie”. Kogóż takiego miał na myśli tuz polskiego dziennikarstwa salonowego Jacek Żakowski w porannej audycji radiowej?
Doprawdy trudno uwierzyć, że istnieje ktoś, kto góruje nad szeregowymi przedstawicielami „partii miłości”, a co dopiero nad jej kwiatem, który zasiada w parlamencie. A jednak, jest ktoś taki. To Roman Giertych. Ten sam, którego pomysły na zdyscyplinowanie rozbrykanej młodzieży szkolnej były przedstawiane jako początek długiego „marszu faszyzmu przez instytucje”. Giertych, przez wprowadzenie do szkół mundurków tłumiący młodzieńczy indywidualizm i potrzebę ekspresji, która choć czasem wyrażała się agresją wobec nauczycieli, to jednak, koniec końców, zasługiwała na pochwałę. Giertych, który dla salonu był symbolem ciemnoty, obskurantyzmu, zacofania oraz przedmiotem niezliczonych żartów. Giertych, którego imię napawało strachem i kojarzyło się z trójkami rodzicielsko-nauczycielskimi wspartymi zbrojnym ramieniem policji, przemierzającymi szkoły - bastiony wolności i niezależności - w poszukiwaniu krnąbrnych uczniów. Giertych, któremu nie szczędzono „ubawowych” dowcipów z jego fizjonomii. Giertych nacjonalista i antyewolucjonista, który swymi poglądami rzekomo sam wykluczał się „z poważnej dysputy intelektualnej”…
A teraz – proszę: diamencik! Cóż, iż zabrudzony? Wszak nie takie diamenciki się oczyszczało. Drogę od zdrajcy i sługusa do człowieka honoru przeszedł już niejeden.
Mecenas Giertych w ostatnim czasie podjął się obrony syna Donalda Tuska. Do kogóż miał się zwrócić zatroskany o swoją pociechę premier? Wszak Giertych bronił już dobrego imienia Radosława Sikorskiego, zatem jest człowiekiem sprawdzonym. Premier deklarował, że ten wybór nie miał drugiego dna i był uzasadniony tylko względami merytorycznymi, więc jak mu nie wierzyć? Praca na rzecz ludzi z najbliższego otoczenia Donalda Tuska nie pójdzie jednak w zapomnienie. Zaangażowanie Giertycha po stronie ekipy rządzącej i jego akceptacja ze strony Premiera jest wyraźnym sygnałem dla mediów, że czas na zmianę!
Tu będzie jednak problem – Giertych wciąż jest postrzegany jako przedstawiciel prawicy i to nie tej łagodnej, dialogującej ze współczesnym światem, ale raczej twardej, a nawet brutalnej. Pewnie dlatego jego „nawrócenie” nie może być tak szybkie, wymaga czasu, rozmów z Żakowskim, częstych wizyt w TVN 24, czytania i pisania do „Gazety Wyborczej”, pokazywania się we właściwym towarzystwie. Gość poranka TOK FM Tomasz Wołek może służyć radą. Wszak sam przemierzył długą drogę od procesującego się z Kwaśniewskim redaktora naczelnego „Życia” do salonowego pogromcy „kaczyzmu” i dyżurnego konserwatysty. Zatem, mecenasie - wszystko przed Panem!
Łukasz Karpiel
Więcej publicystyki w dziale Myśl na portalu PCh24.pl
PCh24.pl to nowoczesny projekt internetowy skierowany do czytelników poszukujących niezależnych opinii, stanowiących, jak głosi hasło portalu, „prawą stronę internetu”. Aktualne informacje ze świata polityki i gospodarki towarzyszą wydarzeniom, recenzjom, esejom zamieszczanym w dziale religijnym i kulturalnym. Twórcy PCh24.pl stawiają na rzetelny komentarz i opinie ekspertów. Podstawowym założeniem nowego portalu jest bowiem podjęcie istotnych tematów, które w mediach tzw. głównego nurtu są często nieobecne bądź ukazywane w fałszywym świetle.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
