O Gilowskiej, Rokicie i przedszkolakach... czyli kampania w toku

O debatowaniu pisałem ostatnio, więc powtarzać się nie będę. Szkoda tylko, że media zajmują się takim bezsensownym tematem, jak ten że ktoś z kimś debatować nie będzie zamiast stawiać ważne dla nas wszystkich w kontekście wyborów pytania. Ciekawy był wywiad prof. Gilowskiej w poniedziałkowym „Uważam Rze”, szkoda że przez resztę tygodnia jej nazwisko padało w kontekście tego że nie będzie debatować z ministrem finansów i dla czego, a nie przedstawiano np. jakiś argumentów za bądź przeciw tezom które podała w wywiadzie. Było by ciekawiej. Zdecydowanie ciekawiej.

Pozostała część tygodnia to ceny przedszkoli. Zdzierstwo do jakiego doszło w Polsce pokazuje jasno, że przedszkola stają się u nas czymś ekskluzywnym. Tylko dla bogatych. Nie rozumiem więc dlaczego zdaniem premiera, nie można o tym mówić w kampanii wyborczej. Nie można, bo trudno w tej kwestię rozmydlić? Jest to coś negatywnego, co bije po kieszeni dużą część społeczeństwa i nie da się tu palić głupa i twierdzić że jest dobrze, jak jest źle, co koalicja ma w zwyczaju?

Patrząc na to co dzieje się w PO nie dziwi fakt że niegdysiejsi główni politycy tej partii, dziś stają się jej zaciętymi wrogami: tak było z Płażyńskim, Gilowską a teraz zdaje się dzieje się z Janem Rokitą. Od dawna jego wypowiedzi, choć stonowane, to jednak odnoszą się krytycznie w stosunku do dzisiejszej Platformy. Dlatego za bardzo, nie zdziwiła mnie informacja że poparł w wyborach Ludwika Dorna. Od zawsze miałem go za jednego z bardziej normalnych polityków Platformy, za kogoś kto jednak ma w sobie resztki przyzwoitości i honoru, oraz za człowieka z jakąś wizją, a nie karierowicza dla którego celem nr jeden jest wytrwanie przy władzy na kolejną kadencję.