ZMIANA NA LEWICY

 Grzegorz Napieralski pokonał, wczoraj bezwzględną większością głosów dotychczasowego przewodniczącego SLD Wojciecha Olejniczaka i został tym samym nowym szefem Sojuszu.

Przegrana Olejniczaka nie może dziwić, jako lider partii nie miał pomysłu na odbudowe znaczenia lewicy. Ostatnie wybory parlamentarne były porażką SLD, postawienie na Kwaśniewskiego w kampanii wyborczej okazało się klapą a cała formacja nie zaoferowała nic ciekawego, szybko wywieszając biała flagę oddała pole walki PO i PiS-owi. Krótko mówiąc Wojciech Olejniczak miał być nowym Aleksandrem Kwaśniewskim, miał być znakiem nowego SLD, zupełnie zreformowanego i odbudowanego po kryzysie wywołany, aferą Rywina. Miał być, ale się nie udało. SLD stał się partią bezbarwną, bez charakteru, poglądów którymi mógłby się przebić przez jazgot PO-PiSu, a nawet bez pomysłu na przyszłość. Łatwo dał się zepchnąć do narożnika polskiej sceny politycznej, nie pomogło nawet przefarbowanie, przy pomocy utworzenia koalicji wyborczej LiD, a zamiast odmłodzenia, za plecami nowych liderów ciągle pojawiały się stare twarze, niegdyś firmujące PZPR.

Tak więc, władze przejął Grzegorz Napieralski. Nie sądzę jednak by nowy lider SLD umiał tchnąć w Sojusz nowego ducha, nowy powiew dzięki któremu SLD na powrót będzie się liczyć w walce o władze w Polsce. Napieralski to tak naprawdę kalka Olejniczaka, może bardziej życzliwie odnosząca się do partyjnych betonów ala Leszek Miller, ale jednak kalka. Człowiek podobnie bez wyrazu, bez charakteru i pomysłu na przyszłość, kompromitujący za to swoją formacje, niepotrzebnymi wypowiedziami broniącymi czasów PRL-u. Po za tym Napieralski jako jeden z głównych współpracowników Olejniczaka, przynajmniej przez jakiś czas na równi z nim budował nowe SLD i bez wątpienia można go nazwać jednym z ojców porażki tej partii.