Stołeczność, a prowincja...?

Tygodni parę temu wizyta w tej waszej Warszawie

Lubię od czasu do czasu...

Kilka spotkań ze znajomymi stołecznikami, a raczej słoikami, wszyscy to prawdziwe nalotki

 Bliklem nadrobiliśmy

Jedno ze spotkań - z blogerką salonu Tatarką

I tak już po części artystycznej, kiedy zeszłyśmy z zamkowych salonów do knajpy

I tak już przy grzanym winie i nad sałatką padło z naprzeciwka zdanie w tonie rozkazującym:

- Promiss, w trybie natychmiastowym, czyli w przeciągu tygodnia na salon wracasz!

Hmmm...

Takie dictum z reguły powoduje we mnie wręcz przeciwność

Przekora promisowa

Acz zapadło we mnie tak imperatywne postawienie sprawy, zakiełkowało i urosło

Warszawa o Promiss się upomniała, nie byle to co...

Może dlatego, a może nie - żal było wracać

Jakaś ładna ta stolica mi się tym razem zdała

Pierwszy raz

Pierwszy też raz wracając do mojego miasta nocą pomyślałam:

Wersja ocenzurowana:

- O mój Boże....., czemu tu tak głucho i ciemno?

P.S. Pozdrawiam Tatarkę dziękując za miłe chwile w jej towarzystwie  :-*