Ja Chcę! Potrzebuję!

 Kiedy brak Ci tchu - myślisz tylko o tym, aby dech złapać.

Wiem - dusiłam się w swoim czasie.

Gdyby ktoś w momencie, kiedy walczę z brakiem tlenu, zaproponował rozważania intelektualne na temat zła i dobra, udusiłabym go wespół - w zespół.

Kiedy idę dwa dni po pustyni, nie rozważam mojej potrzeby samorealizacji czy sukcesu.

Wołam - dajcie mi pić!

Gdy jest zagrożone moje bezpieczeństwo, zdrowie, życie - nie rozkminiam czy może należałoby rozwinąć jeden z moich talentów, a może dwa?

Wszystko czego pragnę, to przeżyć lub zapewnić sobie bezpieczeństwo.

Nie da się przeskoczyć lub zamienić platform potrzeb człeka.

Żadną miarą.

Przechodzi się do wyższych - naturalnie, kiedy te podstawowe są zaspokojone.

 

Bo one są.

Są i czekają.

Potrzeba przynależności - akceptacja, miłość, przyjaźń

Uznania - sukcesu, szacunku

Samorealizacji - talenty, duchowość

Po prostu są, nawet jeśli we frustracji niezaspokojenia tych pierwszych, nie widzimy tego, lub nie chcemy o tym myśleć.

To prawda, ludzie różnią się między sobą znacznie, ale chyba nie na tyle, aby zaspokoić się li tylko potrzebami fizycznymi.

Czasem, kiedy bardzo się boję - myślę : Boże, odwróć to ode mnie  i wtedy będę szczęśliwa już z powodu samego odjęcia przyczyny mojego lęku.

Nie ma letko.

Nie będę zadowolona tylko z tego powodu.

Na chwilę - tak.

Piramida potrzeb nade mną ma kilka pięter. :-)

I nad Wami -  alleluja - również.

Ejmen.