Netowe dzieci

Olbrzymi stół w salonie złożony.

Pewnie ktoś się dziś jeszcze przywlecze, ale nie będziemy już grupowo siedzieć do drugiej w nocy, jak przez każdy dzień świąteczny.

Chyba...

Chyba jak większość salonowiczów  znalazłam pod choinką - "Resortowe..."

Nie bardzo był czas czytać, ale przeglądałam między barszczem, ciastem i pasztetem

Przeglądałam, między jednym psem, a trzecim

Między setną rozmową, a 16 - tym esemesem

 

Nie urodziłam się resortowa

Nie było kasy, koneksji, wiedzy, mądrości, poczucia szeroko pojętego poczucia bezpieczeństwa i złudzeń

Nie było nawet przeciętnie

Do wszystkiego co mam i czym jestem doszłam sama

Robiąc rachunek, chyba nie jest tak źle

 

Kim byłabym, gdyby przyszło urodzić się w prominenckiej?

Nie wiem

Daleka jestem w związku z tym od rzucania kamieniem

Wzorem Martina Pollacka, opisującego historię ojca esesmana, zbrodniarza wojennego - nie potępiam, mogę jedynie opisywać i opowiadać - jak czynią to autorzy książki, o której dziś tak głośno.

Czy się korzysta, czy się wykorzystuje?

Niby podobne, a jednak...

 

Dobra robota

Kani, Targalskiego, Marosza

i Pollacka

Bo wyciąganie na wierzch i szukanie odkłamamywania czyści nasz świat

 

Mam nadzieję, że Święta minęły spokojnie, rodzinnie i bez neta

Chyba

Bo sądzę, że seria wydawnicza - "Netowe dzieci" pobiłaby "Resortowe..."

Na bank