Narodziny siebie

Wszystko co się rodzi - rodzi się w bólach

Constans jest bezpieczną kolebką, zamrożeniem, upieraniem się, że jednak tak jak jest - jest dobrze

I chociaż to "dobrze" za każdym razem ból przynosi - tkwimy w koleinach

Opuścić kolebkę łona jest masakrycznie strach

Bo tam niewiadomo jak, a tu znajomo

Jednak czasem ból i skurcze zmuszają do wyjścia

Zmuszają do wzięcia głębokiego oddechu

I najpierw płacz

Płacz, jakby się chciało cały świat wypłakać

ale potem zaczyna się życie

"Koniec świata, powiedziała poczwarka zmieniając się w motyla"

Leć motylku, życzę Ci z całego serca szczęścia

Jesteś taki piękny...