Obiecanka o przyjaźni

Zmokłam na miescie tak, że z przyjemnoscią dzis robię dzień barowo - kocowy i nawet nie ciągnie mnie na kawę

Choć kawę sobie zaraz zrobię

 

Kiedy myslę - przyjaciel, cóż mi się zadziewa?

Samo się smieje i ciepło się mi robi

Nie ma ambiwalencji, ani wahań, ni mysli - on Ci on jest, czy może - chyba

Nie ma niczego takiego

Jest pewnosć, że jest

że w każdej chwili, gdzie by nie był - jest

gotów - życie za mnie oddać

Proszę nie wziąć zbyt serio tych słów

życie za mnie oddać, znaczy chce być

dzielić, smiać się i płakać

a kiedy trzeba - tęsknić

Kiedy można - pić ze mną kawę, zwiedzać swiat, zrywać stokrotki oraz czekać na telefon - być może o czwartej w nocy

To nic...on może

Chce mu się wszystko powiedzieć, podać siebie na tacy

nic to, że ja na niej nie najpiękniejsza, nie najczystsza,  nie idealna

To nic - i nie w tym rzecz

Przyjaciele chcą być ze sobą nie wiedzieć czemu

Nie wiedzieć czemu ten emocjonalny flow

Brak rywalizacji, manipulacji nie ma

Nie ma siłowania się, ni liny przeciągania

Jest dobra mysl, troska, ciepło, wsparcie

zainteresowanie, chęć pomocy

Jest miłosć

Chyba tak

 

Do niedawna wielu przyjaciółmi nazywałam

Dzis krąg bardzo poważnie się zaciesnił, mało kto załapuje się na tak ostre kryteria

Na szczęscie ktos został

A reszta?

To nie pył i wiatr

To koledzy, znajomi, kumple

I tak też być może...

Bo z nimi mogę się zabawić, interesy robić, kawę wypić, nawet stokrotki zrywać

Tylko brak tego czegos

Co zna tylko nasza przeszłosć

teraźniejszosć

i future

my friend...

 

my real friend