Anioły do wy(na)jęcia...

...Pewnego dnia na mym ramieniu usiadł Anioł...

 

Tak zaczęłam tekst opublikowany dawno temu na poprzednim blogu.

Niestety, nie pamiętam dalszego ciągu felietonu, acz nie widzę przeciwskazań, by nie skorzystać z inspiracji, która przyszła wczoraj, w refugium - rzecz jasna.

Leżę sobie, światło zapalonej lawendowej świecy rozjaśnia mrok, choć pełnego mroku w mieście nie ma nigdy.

Waldek fruwa nad sufitem, grając melodię komarową, czyli wszystko gra.

 

...bo Anioły przychodzą do naszego życia niespodzianie, acz dokładnie w punkt i czas, bo mają poczucie czasu i miejsca.

Taka tam intuicja aniołowa.

Przychodzą, bo widzą, że ich obecność jest niezbędna.

Ich podstawową aktywnością jest podpieranie nas od strony pleców, ponieważ nie mamy sił, aby stać na własnych nogach.

Robią zastępstwo za nieobecnych rodziców

Tak powtarzana czynność uspokaja, jak ręka ojca podczas nauki chodzenia

Stopniowo napięcie opuszcza ciało, zaczyna robić się bezpiecznie, już można znów oddychać pełną piersią...

 

Liczba Aniołów jest skończona

Jak ich obecność w naszym życiu

Muszą odejść

Z dwóch powodów - muszą

Gdyby tego nie uczyniły, nigdy nie pozwoliłabym urosnąć moim własnym skrzydłom

Widzę teraz jakie mam je piękne i rozłożyste

Drugi powód?

Należy nauczyć się dzielić Aniołami

Wielu jeszcze takich, którzy bez ich wsparcia zwyczajnie zaliczyliby wywrotkę...