Partner jej syna

Miałam na tapecie temat ambitniejszy, lecz życie podsunęło inny, może banalny, ale piszę co pisać wolę.

Jestem dzis w pewnym sklepie.

- Mam do pani pytanie - kieruję te słowa do ekspedientki, wykładającej cos do witryny.

- Słucham - mówi - jednoczesnie plecy ani drgną

Jak mi Bóg miły nigdy nie rozmawiałam z niczyją doopą i tym razem również nie miałam takiej ochoty.

Zaniepokojona ciszą primadonna się odwraca i patrzy leniwie oraz pytająco

- Nie zwykłam rozmawiać z plecami, niezależnie do kogo by należały - mówię

Leci afektowane:

- ale przecież ja wszystko słyszę

 

I teraz..., czy jest sens odwalania kozetki ze zblazowaną panią od sklepu?

I tłumaczenia jej podstaw kultury współbycia z rudzkoscią?

Najmniejszej nie ma, więc sobie darowałam

Poszło konkretne pytanie, poszła odpowiedź, wyszłam nieco zdegustowana i nie mająca złudzeń, że cokolwiek dotrze.

 

                                                         ***********

 

Za chwilę jestem w pobliskim sklepie, gdzie nabyć zamierzam mikołajowy portfel

Przede mną kobieta w słusznym, moim (?) wieku, niezwykle elegancko się prezentująca.

Tłumaczy po raz piąty subiektowi chęć nabycia kubka koledze syna.

- On jest artystą, proszę pana i jadę jutro do Warszawy i muszę cos eleganckiego nabyć

Obejrzała się na mnie, zmierzyła od stóp do głów i :

- Pani też wyglada na artystkę, może pani mi doradzi

(tu, jak zwykle w takich sytucjach włącza mi się zdumienie połączone z lekkim osłupem, gdyż o moim artyzmie zewnętrznym jeszcze nikt nie wspominał, choć różne rzeczy wspominali)

- Kubek chcę kupić partnerowi mego syna, on jest artystą - mówi niewykle radosnie i bez najmniejszego skrępowania

Myslę sobie :

- Promiss, oto los przynosi Ci możliwosć wykazania się tolerancją i niewykazywaniem skrajnymi poglądami

- Te dwa wydają się być kubkami z klasą i na miarę artysty z Warszawy - mówię z usmiechem -

bo tamte to absolutnie nie, zbyt prostackie i banalne

Nie wiem czemu pani kilka razy zaznaczyła, że to prezent dla partnera syna

Czy ja mam na czole wypisane, że jestem narodowcem?

- Ja przepraszam, że tak pani się zwierzam - mówi

Faktycznie usłyszałam cos o wystroju wnętrza ich mieszkania, o zawodach panów, o zazdrosci córek a propos robienia prezentów partnerowi brata i takie tam

                                                       *************

Porównując obie napotkane dzis panie zdecydowanie wybieram tą drugą

Jej otwartosć, usmiech, nieskrępowanie, optymizm ujęły mnie, choć ja bym się nie afiszowała z życiem erotycznym ani swoim, ani moich synów

No, ale ja niespecjalnie nadążam

a nawet nadanżam....

Grunt, że portfel mam

a kawa wypita