Wszyscy jesteśmy uzdrowicielami

Tak to właśnie jest

Radar naszej podświadomości jest genialny, nie przyciągnie byle kogo

Tylko tego jednego, lekarza leczącego, ze strzykawą, strychniną i szczypcami do kawałków ciała wyrywania

Siedzenie w poczekalni jest nawet ciekawe

Muzyka się sączy, przyjemne ciepło, zza drzwi tembr głosu lekarza, jak aksamit, obiecujący wiele

Właściwie nawet go nie widząc już się w nim kochasz

Nadzieje na szczęśliwy finał dodają Ci skrzydeł, jemu urody

Wchodzisz do gabinetu, wizyta od euforii powoli zaczyna przeradzać się w dziwną, nieprzyjemną, okropną, w końcu zawładnia tobą wszechogarniający ból

Szczypce sięgnęły rany

Zaczynasz się na lekarza wściekać, jak mógł?

Wybiegasz z otwartą raną na ulicę i krzyczysz, że to potwór, konował, znachor od siedmiu boleści

Pogrążasz się w obwinianiu i szukasz znieczulacza

Czym może być znieczulacz?

Może być wszystkim

Wszystkim

Lub może być tym jednym, bo nie wiedzieć czemu wymyśliłeś sobie, że tylko to jedno wyleczy Twoją ranę

Zmiana lekarza lub znieczulacza na wiele się nie zda

Przecież wiesz, że i tak prędzej czy później z krzykiem z poczekalni zwiejesz...

znów budząc się z ręką w nocniku

Co robić?