Łan na milijon

Pod oknem sąsiada zakwitły przebisniegi

 

Nie miały się przez co przebijać, pewnie więc niedługo ulegną ewolucji

Tak czy inaczej wskazują na nieuniknione

Niezależnie od tego czy nam się swiat wali, czy na nowo rodzi - on się rodzi

I będzie się rodził do zmierzchu

Bo kiedys przestanie

acz nie przeszkadza to przebisniegowi przebijać się co roku wciąż i wciąż

Nie kombinuje czy przypadkiem sobie nie wpasć w stan wyuczonej bezradnosci i tkwić w depresji

Po prostu nie przychodzi mu to do jego pięknej kwiatowej główki

Żyje ze wszystkich sił swoich aż do smierci, a potem znów

Lecz skoro coraz częsciej zwierzęta żyjące z człowiekiem nabawiają się fobii, lęków oraz melancholii, kto wie czy i rosliny się nie zainfekują

I czy któregos dnia nie usłyszę od przebisniega rosnącego pod oknem sąsiada:

- Promissie , pier.....lę, utkwię se w psychicznym dole i ani waż mi się mnie tknąć

Przecież mu nie powiem :

- ty dzięciole, siedź se w dole

nikt na siłę z doła wyciągnąć cię nie zdoła *

 

Chyba, że na chwilę

aby potem wspólnie w niego wpasć

 

* wyjątkowe wyjątki się zdarzają

  łan na milion