Tako Rzecze Wszechświat

Przed chwilą podczas spaceru z Łapką wysunęła się z podświadomości myśl utknięta tam czas jakiś i zapomniana podle

Przypomniał się wyczytany u Grzegorza G. jego komentarz, w którym autor pisze, iż nie ma przyjaciół, mial jednego, lecz nie poszanował, no i nic dwa razy się nie zdarza

Coś w tym stylu

Wyjąwszy myśl z wszelkiego kontekstu, stwierdzam, iż jest to myślenie typowe dla ofiary

Przypominam - z wszelkiego kontekstu :-)

Zróbmy rozbiór logiczny

Jestem nieszczęśliwy - nie mam przyjaciół

Jestem szczęśliwy - bo ich nie mam, przynajmniej dupy nie zawracają

Wprawdzie miałem jednego, bo w sumie na więcej mnie nie było stać

Wprawdzie jednego miałem, bo co mi więcej ma dupę zawracać

No, nie poszanowałem - byłem tak pewny jego i siebie, że nie poszanowałem

No, nie poszanowałem - co se będę dupę zawracał i szanował

Bo nic dwa razy się nie zdarza

Na Ziemi jest tylko jeden wyliczony dla mnie przyjaciel, więc dupa mokra

Co se ją będę zawracał?

 

Trzeba przyznać, że wygląda to dość interesting

Persona, która tak mysli, dodatkowo kurczowo trzymając się owych myśli i tego raju utraconego, wysyła do wszechświata jednoznaczną wiadomość

U mnie zamknięte

Zamknięte i szlus

Nie zmieści się więcej

Wszechświat przystaje zdumiony i smutny trochę z powodu takiego wyboru

A przecież można byłoby opłakać, wysmucić, wyzłościć i zahaltować

Każda następna myśl o przeszłości to wyrok wydany na siebie

Zero kompulsji, przeżuwania, gonienia własnego ogona

Mop użyty do czyszczenia umysłu sterowany świadomością

A potem już tylko czysta przestrzeń i zaproszenie

 

Już nigdy taki drugi friend mi się nie trafi?

Bzdura

Trafi się sto razy lepszy

Bo twoje życzenie jest dla mnie rozkazem