Masłowska malując piórem obrazy z cyklu „A to Polska właśnie”popełniła była kolejne arcydzieło. Może mętnie się zaczyna, ale po chwili wyłapujemy kontury wypadające na nas z narracyjnej mgławicy słowotoków. Charakterystyczne elementy twórczości Masłowskiej- trip i diss, pojawiają się i tutaj. Trip to wielowymiarowa narkotyczna wyprawa. Tutaj jest to i trip sensu stricto- bohaterowie wyruszają w podróż niewiadomo gdzie.
Konserwatywny widz otrząśnie się w przerażeniu- ależ to portret społecznego dna. Jacyż jacyśmy tu uprzedzeni! To tylko Doktor Jekyll i Pan Hyde współczesności. Takie jest współczesne pokolenie Y, tudzież jego elita. Elita aspirująca do norm, oczywiście już innych. Masłowska trafnie te nowe normy ilustruje. Cyniczny Pan Hyde okazuje się mieć także swojego Doktora Jekylla, emanującego na luminoforach, plazmie lub ciekłych kryształach dla milionów mieszkańców „Polski Parafialnej”.
Archetypem parafianina jest tutaj człowiek z domku w lesie. Jako żywo przypomina mi mojego sąsiada, przekonującego swoich sąsiadów iż jest zatruwany gazem przez mieszkańców mitycznej krainy Pelcowizna, czyhających na jego, lekko zaropiałe, mieszkanie. Sąsiad lubi mnie budzić o 3 rano pytając się czy z powodu ataku gazowego może przeczekać do rana w naszej kuchni.
Wypada wyjaśnić też termin „diss”. Termin ten pochodzi od angielskiego „disrespect” i oznacza obrazę. Jest częsty na pojedynkach fristajlowych nawijaczy, gdy ci wygłaszają aluzje odnośnie swoich przeciwników. U Masłowskiej narracja bohaterów staje się dissem, artykułowanym pod adresem tych którymi akurat mają szansę pomiatać. Masłowska trafnie ujmuje esencję „polskiego wychowania”, polską kulturę dizrespektu. Tą codzienność przecież także i starszych pokoleń codziennie pomiatających innymi w kraju wzajemnego dizrespektu. Codzienność tak oczywistą, że aż nienazwaną.
Dorota Masłowska
DWOJE BIEDNYCH RUMUNÓW MÓWIĄCYCH PO POLSKU
reż.: Przemysław Wojcieszek
TR Warszawa
Inne tematy w dziale Kultura
