Czy zauważyli Państwo, że pan Ćwiąkalski kieruje się swoistą etyką zawodową? Chodzi mi o ujawnienie ocen brata pana Ziobry, jakie uzyskał na egzaminie z prawa karnego.
Mam głębokie obawy, że etyka prawnicza dla pana Ćwiąkalskiego jest tematem, z którego także nie miał dobrych ocen. Jeżeli jest przeciwnie, to należy uznać to za cud. Ale nie o takie cuda nam chodziło.
Nieprawdaż?
Świat jednak nie stoi w miejscu, zauważyli to już starożytni - Pantha rei.
Nie zawsze płynie we właściwym kierunku, czasami płynie na głębokie i mętne wody.
Idzie nowe… zmieniają się standardy.
Musze przyznać, że w świetle orzeczenia SN z dnia 20 września 2007r. nie można panu Ćwiąkalskiemu zarzucać, że pomagał uniknąć kary przestępcom, nawet gdyby takie stwierdzenie było zgodne z rzeczywistością, czyli prawdziwe. Z uzasadnienia tego orzeczenia, wynika, że nawet świadek przed sądem może kłamać, jeżeli mogłoby to wpłynąć na fakt ujawnienia jego przestępstwa lub innych okoliczności z tym związanych.
(Więcej o tym na stronie: http://jacekczabanski.salon24.pl/51973,index.html
Polecam lekturę)
Zgodnie z nowymi trendami, takie zachowanie – uciekanie się do kłamstwa, jest realizacją prawa do obrony, a adwokat bez skrupułów może teraz w takim działaniu pomagać. Kłamstwo, w świetle uzasadnienia tego orzeczenia nie jest złem, gdy służy realizacji prawa do obrony.
Do tej pory było traktowane jako zło, ale przy spełnieniu pewnych warunków nie podlegało karze. No, ale czasy się zmieniają. W kąt staroświeckie zasady.
Skoro samo kłamstwo nie jest złem, gdy służy obronie, to nie można uczynić zarzutu, że adwokat ucieka się do niego, by pomóc swojemu klientowi. Dlatego, w świetle nowej wykładni, pan Ćwiąkalski zostaje rozgrzeszony, nawet gdyby dopuszczał się takich czynów.
A my pozbawieni zostaliśmy kolejnych uprawnień do krytyki takich zachowań.
O tempora! o mores!
Inne tematy w dziale Polityka
