Krzesimirowi dziękując za zaproszenie do dyskusji

Podzielę temat na dwie części:

1.. Tusk, jako premier

2.  Tusk, jako szef PO

 

Jeśli dostrzegam błędy w postępowaniu Donalda Tuska – to dotyczą one jedynie jego roli, jako szefa PO. Co więcej, uważam, że są to błędy poważne. Jednak sprawy wewnętrzne PO nie są przedmiotem tej dyskusji – zatem nie będę o nich mówić.

Pozostaje więc omówienie roli Donalda Tuska, jako premiera rządu Rzeczypospolitej Poslskiej.

 

Nie widzę żadnych zasadniczych błędów po roku pracy premiera.

W niesprzyjającej atmosferze , z mediami w rękach PiS i wetującym co ważniejsze ustawy prezydentem, z organizowaniem strajków przez podburzanych przez J.Kaczyńskiego działaczy związkowych, którym stołki mogą wymknąć się spod przyrosłych do nich tyłków i których nie wspierają nawet ci, w których imieniu ponoć protestują – Tusk jawi się jako polityk mający doskonałe wyczucie sytuacji i umiejący sobie radzić z problemami.

 

Czasem w myśl zasady”jak nie kijem go to pałką” – a czasem przyznając się do błędów , których....nie popełnił.

Nie ma błędu w tym co Tusk nazywa swoimi błędami. I nie ma błędu w tym przyznaniu się do owych dwóch błędow Tuska.

Jest świadome odczytanie odbioru społecznego i równie świadoma, nazwijmy to kokieteria, czyli PR. 

Elastyczny, dobrze panujący nad słowem, umiejętnie korzystający z aparatu komunikacji społecznej.

 

Poza tym, na czym uwagę skupiają media – wystarczy dość pobieżna lektura uchwalonych do tej pory ustaw sejmowych – by bez trudu zauważyć sporo, jak na jeden rok urzędowania, przeprowadzonych korzystnych dla Polski zmian i toczącą się jakby osobnym nurtem, niewidocznym dla mediów, zwyczajną, codzienną dobrą i efektywną pracę.

 

I nie napiszę też, że błędem Tuska było „niedorżnięcie watahy” – bo nie było, ponieważ to, co czyni spadająca do roli wrzaskliwej przystawki opozycja, zarówno PiS jak i SLD czy jak tam się ta cała lewa strona nazywa – działa zdecydowanie na korzyść Tuska i PO.

I Tusk to wie. Ograniczając możliwości realnego wpływu na polską politykę opozycji i prezydenta – czyli PiSolewicy, równocześnie stwarza okoliczności do uprawiania przez przeciwników politycznych autodestrukcyjnej propagandy.

 

Pod pozorem „takiej pewnej nieśmiałości” Tusk jest twardym i doskonale wiedzącym czego chce politykiem, realizującym  z uporem własne projekty. Jest w odczuciu ludzi takim zwyczajnym sąsiadem, znajomym, chłopakiem z podwórka – a równocześnie jest świetnie przygotowanym do swojej roli szefem potężnej partii.

W mojej ocenie jest dobrym premierem.

 

Każdy „nakręcony” przez Kaczyńskich temat, mający przywalić w Tuska i jego rząd, każde ognisko zapalne  rozniecane przez panów braci, a było tego sporo i nadal zapewne będą – kończy się ich porażką i umacnia Tuska.

Potwierdzają to sondaże.

Tusk wyrósł dzięki swojej inteligentnej dyplomacji zdecydowanie ponad resztę polityków i nie tracąc niczego ze swojej „łagodnej chłopięcości” – jest postrzegany jako jedyny polski mąż stanu. I w Polsce i poza jej granicami.

 

Dlatego jeśli nawet uznałabym za błąd obsadę niektórych  stanowisk ludźmi o przeszłości związanej dość blisko z PRL – to wiem, że z punktu widzenia spraw poprzez wiedzę tych ludzi i ich kompetencje – błędem to nie było.

Tak, jak nie będzie błędem w obecnej sytuacji odwołanie się do lewicy w celu odrzucenia prezydenckiego weta. Chociaż wolałabym uniknąć konieczności takiej współpracy. Ale skoro inaczej się nie da, bo na przeszkodzie dobrym dla Polski rozwiązaniom stoją bracia Kaczyńscy z ich zapiekłą nienawiścią, urazami i kompleksami wobec własnej przeszłości i jawną, nieskrywaną zawiścią, że Tusk osiąga to wszystko czego oni nie osiągną nigdy – to po roku sprawdzania pracy obecnego rządu, uznaję, że Tusk wybiera rozwiązania dobre bez znanych nam z lat 2005 -2007 szwindli, handelkow i geszeftow z Lepperem i ludźmi jego pokroju, samą swoją obecnością na urzędach poniżających Polskę i Polaków.

 

„Do zwolenników PO - prośba o pomoc”

http://krzesimir.salon24.pl/index.html