/Władysław Stanisław Reymont, związany w przeszłości nieformalnie z różnymi inicjatywami ruchu narodowego i ludowego, został przyjęty w poczet członków PSL Piast 1 maja 1925 r. Pisarz zdecydował się na formalne członkostwo w partii i wyjaśnił motywy swej decyzji na łamach gazety "Piast" - przypis redakcji bloga/
Władysław Stanisław Reymont
Dlaczego wybrałem "Piasta"?
Piast, nr 23/1925, 7 VI 1925
(fragment)
Nie należałem dotychczas do żadnego stronnictwa. Przekonałem się jednak, że nie sposób bronić pewnych idei i przeprowadzać je w życiu jednostce samotnej. Trzeba mieć poparcie grupy, stronnictwa. Długo medytowałem, które z nich wybrać. Nie mogłem należeć do żadnej miejskiej partii. Przecież mogę iść ramię w ramię tylko z chłopami.
No i chodziło mi naturalnie nie o grupkę, nie o frakcyjkę, lecz o poważny, wielki obóz polityczny. Dlaczego wybrałem „Piasta”? Bo stoję na gruncie narodowym, szerokim. Trzeba zachować rozumne tradycje i związek z przeszłością. Trzeba też pracować nad postępem kraju. Jestem za reformą rolną, ale rozważną, dobrze obmyślaną. Łatwo powiedzieć: zabierzmy ziemię i podzielmy ją na drobne działki. Nie mając zabudowań, inwentarza, pieniędzy zaprzepaścilibyśmy na szereg lat gospodarkę rolną i dobrobyt kraju. Gdybyśmy jeszcze byli na jakiejś wyspie odległej, można byłoby zaryzykować to doświadczenie. Ale przy naszych miłych sąsiadach — Niemcach i Sowietach — narazilibyśmy na zagładę naszą niepodległość. Z ruiną zaś państwową ucierpiałby w pierwszym rzędzie sam lud włościański.
Stoję na gruncie interesu państwa, bo to jego siła może pozwolić nam na rozwijanie ducha narodowego, własnej cywilizacji. A jeżeli chodzi przede wszystkim o ducha, zapominać wszakże nie wolno o ciele. Trzeba je nakarmić, trzeba żeby działało sprawnie, było mocne. Słowem, trzeba zapewnić możliwe warunki życiowe ludowi polskiemu.
Najważniejszym stronnictwem włościańskim, nie tracącym z oka interesu narodu, jest „Piast". Oto dlaczego do niego wstąpiłem.
