Portal internetowy rp.pl, - vide: https://www.rp.pl/opinie-polityczno-spoleczne/art40134471-zuzanna-dabrowska-tak-czy-owak-barbara-nowak , w artykule Zuzanny Dąbrowskiej informuje:
„Tak, czy owak Barbara Nowak. Startowała z trzeciego miejsca na liście PiS i przeskoczyła drugiego w kolejce po mandat byłego wojewodę. O nim mało kto słyszał, a o kurator uznającej, że wieszanie w szkołach preambuły konstytucji jest „szkodliwe”, było przez ostatnich kilka lat bardzo głośno. Będzie więc teraz obok, także wybranego z Krakowa, ojca prezydenta Andrzeja Dudy (uzyskał 42 971 głosów), drugą radną z tego miasta w małopolskim sejmiku. Solidnie sobie na to zapracowała.
Obok ojca Andrzeja Dudy, niczym postać z Harry’ego Pottera. Zbudowała wizerunek, który mógłby być oparty na postaci z Harry’ego Pottera: to Dolores Umbridge – okrutna, lecz zawsze opanowana dyrektorka Hogwartu, szkoły dla młodych czarodziejów. Z lekkim uśmiechem mówiąca i robiąca rzeczy straszne, zawsze z górnolotnymi frazesami o posłuszeństwie na ustach i nietolerująca inności. I to zadziałało.
Barbara Nowak znalazła w Krakowie prawie 13 tys. uprawnionych do głosowania mieszkańców, którzy postanowili ją wybrać. Zapewne w nadziei, że ktoś taki będzie umiał walczyć z „lewakami”, edukacją seksualną i wszystkimi innymi plagami spadającymi na miasto pani Dulskiej. Przyda się więc teraz wielu mieszkańcom i przyjezdnym rada Wacława Potockiego z XVII w., by każdy „przez Kraków idąc, oczy mrużył”, co ułatwi na pewno niedostrzeganie byłej pani kurator uzbrojonej w mandat radnej.
Z politycznego punktu widzenia Barbara Nowak odniosła jednak sukces…”
Mój komentarz:
Patrz: tytuł notki + symboliczna fotka
Krzysztof Pasierbiewicz (em. nauczyciel akademicki oraz niezależny bloger oddany prawdzie i sprawom ważnym dla naszego państwa.
Post Scriptum
„Jesteśmy żadnym społeczeństwem. Jesteśmy wielkim sztandarem narodowym. Może powieszą mię kiedyś ludzie serdeczni za te prawdy, których istotę powtarzam lat około dwanaście, ale gdybym miał dziś na szyi powróz, to jeszcze gardłem przywartym hrypiałbym, że Polska jest ostatnie na ziemi społeczeństwo, a pierwszy na planecie naród. Kto zaś jedną nogę ma długą jak oś globowa, a drugiej wcale nie ma, ten - o! jakże ułomny kaleka jest.
Gdyby Ojczyzna nasza była tak dzielnym społeczeństwem we wszystkich człowieka obowiązkach, jak znakomitym jest narodem we wszystkich Polaka poczuciach, tedy bylibyśmy na nogach dwóch, osoby całe i poważne - monumentalnie znakomite. Ale tak, jak dziś jest, to Polak jest olbrzym, a człowiek w Polaku jest karzeł - i jesteśmy karykatury, i jesteśmy tragiczna nicość i śmiech olbrzymi ... Słońce nad Polakiem wstawa, ale zasłania swe oczy nad człowiekiem...” (Z listu Cypriana Kamila Norwida do Michaliny Dziekońskiej z 14 listopada 1862 roku)
Tak. Tak. Proszę Państwa. Parafrazując słowa Norwida powiem:
Może powieszą mnie kiedyś za te prawdy, których istotę powtarzam na blogu od lat około dziesięciu, - lecz nie mam już wątpliwości, iż jesteśmy najdurniejszym społeczeństwem dzisiejszej Europy.
