Jurek pragnie pozostawić trudną sztukę polityki Kwaśniewskiemu,

Warto zwrócić uwagę na komentarz Cezarego Michalskiego w Dzienniku o poczynaniach Marka Jurka oraz jemu podobnych "polityków". Bo taka działalność — jak to już wielokroć było — jest najkrótszą drogą do powrotu na scenę teflonowych polityków z SLD, do których żadne brudy się nie przyczepiają. I wtedy okaże się, że w achiwach niczego nie ma — a może i nawet — iż w achiwach nigdy żadnych materiałów archiwalnych nie było.

A tym, którzy będą pamiętali wyczyny SB-eckiej agentury z przeszłości znów nada się etykietę oszołomów. Ten scenariusz już jest dobrze znany. Dziwne tylko, że niektórzy „politycy“ ciągle dają się na taką starą SB-ecką marchewkę złapać.

(...)
Piekło dobrych intencji
Problem w tym, że jakość naszych osobistych kontaktów z Bogiem jest nieweryfikowalna. Być może to, czemu ulegamy, to Bóg we własnej osobie, a być może jedynie nasze osobiste ambicje, żądza władzy, poczucie wyższości w stosunku do upadłego świata nowoczesnej demokracji“. (...)

Ale prawdą jest także, że akurat spotkanie z Bogiem zawsze okazuje się dla polskiej prawicy progiem cywilizacyjnym, którego nie jest ona w stanie pokonać. Tak było w momencie rozpadu pierwszego szerokiego obozu popierającego Lecha Wałęsę - składającego się z potencjalnie ciekawej i sensownej koalicji liberałów, konserwatystów i narodowców - nad którym po raz pierwszy usiłowali wtedy zapanować Lech i Jarosław Kaczyńscy.

Kiedy ich wówczas likwidowano, spychano do narożnika, z każdej dziury na sejmowym korytarzu wypełzały całe tabuny ideowców, nie tylko tych wysyłanych w teren szczodrą ręką Mieczysława Wachowskiego, ale także ideowców jak najbardziej szczerych, którzy już wówczas roztkliwiali się nad losem nienarodzonych i wierzyli w swoją rolą politycznych namiestników Pana Boga do tego stopnia, że polityki już w ogóle nie byli w stanie uprawiać. Pozostawiając ostatecznie tę trudną sztukę Aleksandrowi Kwaśniewskiemu i Leszkowi Millerowi.
(...)
Nowi obrońcy nienarodzonych
Krakowski dziennikarz Wojciech Czuchnowski, kiedy nie był jeszcze dziennikarzem "Gazety Wyborczej", ujawnił w 2000 roku na łamach "Dziennika Polskiego" wyjątkowo ciekawą instrukcję SB z 1989 roku. Ostatnio, właśnie w kontekście aborcyjnego konfliktu, na swoim blogu w "Salonie 24" przypomniała ją Joanna Lichocka. Niejaki płk J. Podolski, naczelnik Wydziału I Departamentu III MSW zalecał w niej, aby agenci SB chodzili na spotkania wyborcze kandydatów "Solidarności" i nieustannie zadawali pytania o ich stosunek do aborcji.

Do tego wystarczyło jeszcze uruchomić paru księży i biskupów o konsekwentnych poglądach teologicznych, ale niezbyt konsekwentnych biografiach - i dalej maszynka kręciła się sama. Celowe prowokowanie Kulturkampfu miało uniemożliwić zbudowanie niekomunistycznego obozu politycznego.
(...)
Wielu ludzi o poglądach najbardziej nawet odległych od narodowo-katolickiej prawicy zaproponowałoby dzisiaj Jurkowi bez wahania poparcie każdej formy zakazu aborcji, łącznie ze zgodą na tarzanie upadłych kobiet w smole i pierzu jako karę uzupełniającą. Zaproponują mu wszystko, byle by tylko za tę cenę pozbyć się Ziobry z Ministerstwa Sprawiedliwości, Kaczmarka z MSW, wreszcie, by dorwać się do archiwów IPN-u i zatrudnionych tam historyków zastąpić jakąś uznaniową komisją z udziałem Adama Michnika albo któregoś z jego licznych klonów. Taka komisja szybko ustali, że w archiwach nic nie ma, i wobec tego należy je spalić, a popioły okadzić w mszy dziękczynnej z udziałem arcybiskupów Wielgusa i Paetza. (...)

Całość na:
http://www.dziennik.pl/Default.aspx?TabId=209&ShowArticleId=40629