Polskie życie publiczne sprowadza się ostatnio coraz częściej do wzajemnego obrzucania się bluzgami przez przedstawicieli poszczególnych ugrupowań. Ten wiedzie prym, kto jest bardziej agresywny w stosunku do konkurentów. Na pierwszy plan wchodzą pyskówki i niekończące się komentarze na ich temat..., na drugi plan zaś schodzą (albo w ogóle ich nie ma?) dyskusje natury programowej.
Zasadniczo jest to wygodne dla wszystkich głównonurtowych partii, bo dzięki temu żadna z nich nie musi wykazywać się szczególną inwencją. Często zdarza się, że ci sami - skłóceni ze sobą na potrzeby wyborczo-medialne - politycy, po "walce na ringu" poklepują się po plecach i idą razem na piwo.
Oczywiście, w sferze publicznej krajów całego świata zdarzają się wypowiedzi agresywne czy szokujące (choć w tych wysokorozwiniętych pewne z nich - np. o zabarwieniu rasistowskim, seksistowskim lub homofobicznym - hamuje zwykle tzw. poprawność polityczna), ale niewiele jest krajów, w których sfera publiczna byłaby na takich wypowiedziach zafiksowana. A przynajmniej nie wśród dojrzałych demokracji.
W kraju nad Wisłą polityka sprowadza się do prymitywnych i bezprzedmiotowych "wojenek podjazdowych". Przebiega według schematu: chamstwo - potępianie chamstwa - chamstwo. I tak w kółko. Zero merytoryczności, zero programów.
Czy polska polityka naprawdę musi przypominać walki kiboli (czyli walki... o nic)? Czy nie ma już ważniejszych tematów, niż poseł Hofman - kolejny po Kurskim i Kempie "bulterierek" na usługach prezesa, starający się trafić w target przysłowiowego "ciemnego ludu"* ( http://wybory.onet.pl/parlamentarne-2011/aktualnosci/wyjechali-ze-wsi-i-zbaranieli-prezes-pis-to-cala-p,1,4832231,aktualnosc.html ) ? I czy Polacy nie zasługują NA WIĘCEJ (a może... sami odpowiadają za wygenerowanie takiej właśnie klasy politycznej)???
---
* Cytaty autorstwa Kurskiego ;-).
