Jestem przywiązany do chrześcijańskich tradycji naszego narodu. I dlatego jestem przeciwny dalszemu tolerowaniu skandalicznej obrazy Boga jedynego, to jest pozostawieniu przez Pałacem Prezydenckim pogańskiego bałwana, kradnącego i tym samym znieważającego chrześcijański znak krzyża.
Jak się dowiedzieć można na blogu pana redaktora Filipa Memchesa, przeciwnicy pozostawienia rzeczonego pogańskiego idola podobni są bojówkarzom SA. Ściślej: mowa jest o uczestnikach skandalizujących happeningów, podczas których w roli żydowskich chałaciarzy obsadzono tzw. mohery; ale gdzie i kiedy ostatnio był w Polsce skandalizujący happening o antymoherowym ostrzu, poza nocną manifestacją hołoty (nazwanej tak przez wyrafinowanego intelektualistę, pana Krasnodębskiego) przez deskami imitującymi znak krzyża? Uzasadnienie tego porównania: w tym akurat przypadku trudno uciec od skojarzeń. Pewnie że trudno, skojarzenia rzecz powszechna, dość przypadkowa, i mało poddająca się empirycznej weryfikacji. Ja też nie mogę uciec od wielu skojarzeń; na przykład, nie mogę opędzić się od kojarzenia redaktora Memchesa z krzyżówką Janusza Wilhelmiego (postać realna) z Tadeuszem Pimką (postać literacka). Ale nie będę się kłócił z redaktorem Memchesem o jego skojarzenia, bom człek zgodliwy, i godzę się na te Sturmabteilungen. Acz z pewnym żalem - wolałbym porównanie do Schutzstaffeln, brzmi poważniej, Männlichkeit, Macht und Kraft, nie to co rozwydrzona i zdegenerowana płciowo banda wyrostków. Pozostaje mieć nadzieję, że pewnego dnia Wilhelmi-Pimko nie będzie mógł uciec od kojarzenia przeciwników bożyszcza z Krakowskiego Przedmieścia z SS-Männer.
Tak czy inaczej, jak zwał tak zwał, SA czy SS, a może szwadrony śmierci lub strzelcy łotewscy, chciałbym się do nich formalnie zapisać. Gdzie jest najbliższy punkt werbunkowy, Parteigenossen?
Inne tematy w dziale Polityka
