Wraca sprawa pożydowskiego mienia. I znowu się mści brak ustawy reprywatyzacyjnej. Lewicowa sprawiedliwość nakazała w 2001 roku prezydentowi Kwaśniewskiemu zawetować jej ostatnią wersję. Uważał, że przyjęty w ustawie sposób zwrotu własności byłym właścicielom jest sprzeczny z zasadami sprawiedliwości społecznej oraz równości obywateli wobec prawa.
Wtedy też było jasne, że to w przyszłości odbije się kłopotami. I mamy je właśnie. Mimo że nie chodzi tu o mienie zagrabione przez Niemców w czasie wojny, a o własność, którą po wojnie odebrali komuniści i rzecz dotyczy także nieżydowskich obywateli Polski. Indywidualne dochodzenia sądowe niczego tu nie zmienią, bo z punktu widzenia prawa formalnie wszystko jest w porządku. Taki mieliśmy klimat.
Pojęcie sprawiedliwość społeczna zawsze osłaniało jakiś szwindel. Jest bowiem podobnie pojemne, jak sprawiedliwość w kratkę albo w kwiatki. I podobnie napełnione treścią.
