Nie wraca chyba “czas pogardy”.
Faszyzm powstał jako ideologia skrajnie nacjonalistyczna, zwracająca się zarówno przeciw demokracji, jak i bolszewizmowi, parlamentaryzmowi i pluralizmowi politycznemu. Od początku też posługiwał się mową nienawiści, skierowaną przeciw mniejszościom. Faszyści wykorzystali szerzony jeszcze wtedy strach przed odmiennością rasową, seksualną, kulturową lub religijną. Od powstania ideologii ostentacyjnie postępowali tak, jak tego zabraniała przyzwoitość.
Wszystko to mogłoby uchodzić za absurdalne, czyli nieszkodliwe. Kiedy Mussolini sformułował swoją ideologię, jego współczesnym się wydawało, że jest kolejnym twórcą politycznej farsy. Okazało się jednak, że pogłębianie ideologicznej groteski prowadzi do tragedii. Wszak zbrodnie totalizmów nie wzięły się znikąd. A zaczynało się od populizmu i ośmielania lumpiarstwa.
Niedawno od popierającego nasze władze publicysty dowiedzieliśmy się, że praworządność to rezygnacja z suwerenności. Przedwczoraj mogliśmy u innego takiego przeczytać, że najwyższy czas na stan wojenny w Polsce. Poprzedzone to było eksponowaniem nietolerancji przez rządzących polityków, szczególnie w odniesieniu do osób nieheteronormatywnych. O ich sympatii do skrajnej prawicy w Europie nie ma co mówić.
Także w wyniku tego PiS-owcom coraz trudniej przychodzi przekonywać Polaków do swoich rzekomych sukcesów. Mimo więc fuzji Orlenu z Lotosem i wpuszczaniem do nas kapitału o wątpliwych politycznie powiązaniach głosi się ostatnio polityczny rozbrat z Węgrami. Ba, nawet ziobryści się podobno dystansują od narodowców.
Czyli może nie jest jeszcze tak źle, jak by mogło być. Wojna w Ukrainie ma także trzeźwiący aspekt. Poprzez agresję na wolne państwo Putin zapoczątkował upadek wspieranych przez siebie tendencji politycznych w Europie.
Mamy więc kolejny dowód, że zło samo sobie gotuje klęskę. Nic w tym dziwnego. Inaczej świat by dawno przestał istnieć. Zawsze przecież jest nadzieja na lepszą przyszłość.
