W 2015 na łamach czasopisma PLOS Biology, które według Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego ma najwyższą kategorię wiarygodności (ranking 40) pojawiła się publikacja w której autorzy postanowili zweryfikować hipotezę, że w sytuacji niskiego procenta zaszczepionej populacji i powolnej akcji szczepień, tzw „cieknące” szczepionki mogą spowodować u niezaszczepionej populacji dużo groźniejszy i cięższy przebieg choroby z potencjalnie olbrzymim procentem wzrostu zgonów niż gdyby akcji szczepienia „cieknącą” szczepionką w ogóle nie przeprowadzono.
Autorzy publikacji postawili nast. hipotezę :
1. Jeśli do programu szczepień użyto tzw „cieknącej” szczepionki (czyli takiej, która nie zapobiega dalszej transmisji wirusa przez osoby zaszczepione)
oraz
2. Proces szczepienia jest niewłaściwy (powolny przyrost liczby zaszczepionych i duża liczba osób niezaszczepionych)
to :
Osoby zaszczepione stają się czasowymi nosicielami groźniejszych i bardziej niebezpiecznych mutacji wirusa, których proces rozprzestrzeniania w normalnych warunkach, z powodu zgonu nosicieli byłby bardzo ograniczony, co w konsekwencji prowadzi do rozprzestrzenienia się tych groźniejszych mutacji na populację osób niezaszczepionych .
W wyniku przeprowadzonych badań powyższa teza została udowodniona :
https://journals.plos.org/plosbiology/article?id=10.1371/journal.pbio.1002198
