Na prawicy trwa akcja pod kryptonimem „Bronek”. Niezależni publicyści dwoją się i troją, szukając odpowiedniego kandydata na kandydata, który powalczyłby z Komorowskim w przyszłorocznych wyborach prezydenckich. Dwie najbardziej oczywiste kandydatury, czyli Kaczyński i Gowin, zostały już na wstępie wykasowane ze względów humanitarnych. Porażka Jarosława oznaczałaby u niego pogłębienie, i tak już zaawansowanej, depresji politycznej. Z kolei dobry wynik Gowina mógłby spowodować u prezesa trudny do opanowania atak alergicznej furii, który niechybnie zakończyłby się koniecznością leczenia w obiekcie zamkniętym.
Poszukiwania zatem trwają. Dziwi mnie jednak fakt, że nikt nie zauważył do tej pory Antoniego Macierewicza. Wszak to idealny kandydat na prezydenta, w dodatku zawsze zwarty i gotowy do podejmowania wydawałoby się, niemożliwych wyzwań.
Macierewicz to polityk znany i lubiany w Polsce. Od lat może pochwalić się niezmiennym 20% bezgranicznym zaufaniem wśród społeczeństwa. Zdobywca wielu prestiżowych nagród i wyróżnień w dziedzinie walki o wolność i niepodległość. Wystarczy tylko przypomnieć tytuł człowieka roku Gazety Polskiej, czy też tytuł największego męża stanu przyznany przez elitarną organizację o nazwie Ruch Rodaków. Doświadczony polityk, były minister, obecnie poseł, wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości. Prywatnie kolega jednego z najlepszych doradców doradców prezydenta Obamy.
Macierewicz to człowiek o uznanej renomie i wielkich wpływach na arenie międzynarodowej, szczególnie w Stanach Zjednoczonych. Pamiętamy jego wspólne turnee z minister Fotygą po korytarzach Kongresu USA i płomienne przemowy do narodu amerykańskiego:
- We are konservatists, we must give Tusk czarna polewka. Black polevka! And for Komorowski too. He must spierdalać to Ruska Buda, prezes don’t like them.
Niestety, Macierewicz to osoba nie do końca szanowana i rozumiana we własnym kraju. Ma jednak swoich wiernych wyznawców. Wrodzona inteligencja i elokwencja zabarwiona pewną nutką tajemniczości, są doceniane nawet przez samego Kaczyńskiego. Wielokrotnie jego rady efektywnie wspomagały geniusz prezesa w walce o lepszą Polskę, a doświadczenie i mądrość życiowa pozwalały na opracowanie coraz bardziej skutecznych strategii w nierównym boju z rządzącym reżimem. Co prawda, zdarzało mu się czasem nie odróżniać swoich interpretacji od faktów, a tez publicystycznych od twardych dowodów, ale któż z nas jest bez wad?
Macierewicz to prawdziwy patriota. Wzór Polaka-katolika. Chodząca dobroć. Niestrudzony bojownik o prawdę. Wierny i oddany sługa ojczyzny. Znawca teorii spiskowych i niezmordowany tropiciel afer. Człowiek, dla którego nie ma żadnych przeszkód – kruszy mury i przenosi góry. Tylko on, niczym ten majestatyczny sęp z logo partii prawej i sprawiedliwej, da radę oczyścić kraj ze zgnilizny moralnej i wszelkiego plugawego robactwa, które od lat pasożytuje na zdrowym organizmie naszego narodu.
Dlatego nie ma co szukać jakichś Gilowskich, Czarneckich, Wojciechowskich czy innych kandydatów o wątpliwych kwalifikacjach do pełnienia zaszczytnej funkcji prezydenta Polski. Mamy słusznie ukierunkowanego polityka w zasięgu ręki, który godnie powalczy o chwalebne drugie miejsce w wyścigu wyborczym. Naszym celem jest kolejne moralne zwycięstwo, więc nie wolno tej szansy zmarnować.
Ograniczony umysł pozwala mi jedynie na pisanie idiotycznych wywodów o marnej jakości publicystycznej. Na szczęście nikt nie musi ich czytać.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
