Giovanni Savino był pracownikiem budowlanym o silnej dewocji do Ojca Pio. W lutym 1949 roku, trzydziestopięcioletni Giovanni pracowal nad budową poszerzenia klasztoru, w którym mieszkał Ojciec Pio. Savino codziennie rano uczęszczał na mszę Ojca Pio, po czym otrzymywał od niego błogosławieństwo.
Pewnego dnia, po pobłogosławieniu Giovanniego, Ojciec Pio mu powiedział, że modli się do Boga, aby on nie został zabity.
Podczas pracy, Giovanni Savino i jego współpracownicy używali dynamitu, by wysadzić w powietrze głaz. Giovanni podpalił lont, ale dynamit nie wybuchnął. Gdy Giovanni poszedł skontrolować laskę, dynamit wybuchnął mu prosto w twarz.
Gdy Giovanni Savino został przywieziony do szpitala, okazało się, że miał ciało obce w lewym oku, które zostało wyjęte. Jego prawe oko uległo natomiast całkowitemu zniszczeniu.
Leczący Giovanniego lekarz, doktor Sanguinetti, udał się do Ojca Pio. Powiedział mu, że Giovanni stracił swój wzrok. Ojciec Pio mu odpowiedział, że to nie jest takie pewne.
Trzy dni później Giovanni odzyskał świadomość. Powiedziano mu, że można uratować jego lewe oko, ale jego prawe oko jest kompletnie zniszczone.
Ojciec Pio jednak wziął Najświętszy Sakrament, trzymał go przed Giovannim, i pomodlił się za Giovanniego.
Później przyszedł oftalmolog sprawdzić lewe oko Giovanniego. Gdy zdjął bandaże z oko Giovanniego, Giovanni odparł, że go widzi.
Oftalmolog myślał, że Giovanni go widzial lewym okiem, bo prawe oko zostało kompletnie zniszczone. Giovanni jednak twierdził, że nie widzi go lewym okiem, tylko właśnie prawym okiem.
Po dokładnym zbadaniu Giovanniego okazało się, że mówił on prawdę. Giovanni był ślepy na lewe oko, z którego wyjęto ciało obce, ale widział on idealnie na prawe oko, pomimo, że zostało ono kompletnie zniszczone.
Oftalmolog, który był ateistą, nawrócił się na katolicyzm po zdaniu sobie sprawy z tego cudu.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
