Zagadnieniem o podstawowym znaczeniu dla sprawności systemu obronnego RP jest wytworzenie społecznego zaplecza tego systemu bowiem tylko powszechna wola oporu narodu polskiego zdecyduje, czy zdołamy w razie zagrożenia obronić naszą niepodległość.
Polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej jest nakierowana na odbudowę mocarstwowej pozycji Rosji w świecie, a krokami zmierzającymi ku temu opanowanie i podporządkowanie Moskwie państw Europy Środkowowschodniej (Kaukaz - Gruzja, Ukraina, Białoruś, państwa nadbałtyckie). Narzędziem w realizacji celów polityki rosyjskiej jest też potężny garnizon rosyjski w okręgu kaliningradzkim.
Z racji na usytuowanie flanki wschodniej NATO i obecność w niej Polski jest oczywiste, że poczynania rosyjskie zagrażają bezpieczeństwu RP i mogą uwikłać nasz kraj w konflikt zbrojny. A jednocześnie siły jakim dysponuje NATO w naszym regionie wskazują, że w wymiarze militarnym Polska jest tu największym potencjałem. Jej neutralizacja będzie więc rozstrzygać o rosyjskiej wygranej, gdyby do wojny doszło. Wiemy też, że w razie wybuchu wojny Polska nie może liczyć na natychmiastowe wsparcie sojuszników. Wówczas dysponując posiadanymi zasobami wojsk operacyjnych i niewielkim komponentem wojsk OT Polska nie tylko nie będzie w stanie obronić się w starciu z siłami zbrojnymi Federacji Rosyjskiej, ale nawet może nie utrzymać kluczowych obszarów swojego terytorium do czasu skutecznej interwencji wojsk NATO.
Rosja przygotowuje się do rozegrania konfliktu z wykorzystaniem wojsk operacyjnych (odtwarza zdolności uderzeniowe sił pancernych), ale zakłada też wywoływanie konfliktów asymetrycznych, wojen hybrydowych (rozbudowuje wojska desantowe i specjalne) o czym otwarcie mówią rosyjscy wojskowi (gen. Gierasimow).
https://www.defence24.pl/szef-sztabu-generalnego-rosyjskiej-armii-zwolennikiem-wojny-hybrydowej
Polska w swoim działaniu obronnym musi zadbać o przygotowanie własnego terytorium do obrony w taki sposób, aby ewentualne działania dywersyjne (hybrydowe) można było eliminować, a wkroczenie wojsk rosyjskich na terytorium RP nie dawało im szans na jego okupowanie.
Nie ma jednak zrozumienia, czym powinna być obronność Polski i dlaczego potrzebujemy dla niej społecznego zaplecza. A wypracowana koncepcja obrony Polski musi być dla nieprzyjaciela wiarygodnie odstraszająca. Co buduje wiarygodność odstraszania w naszym przypadku? Nie to, że będziemy posiadali kilkanaście rakiet Patriot, ale prezentowanie powszechnej zdolności do oporu, którą zresztą Polacy w historii wykazywali. Tę zdolność traktuje się czasami jako objaw jakiegoś szaleństwa, 
podejmowania walki nawet wtedy, gdy nie ma szans na zwycięstwo. To jednak oznaczało dla agresora dużą trudność, a jeżeli powszechny opór nie będzie improwizowanym działaniem wymuszonym po klęsce naszej armii, ale zostanie wcześniej przygotowany, to powinien odstraszyć agresora możliwością uwikłania w konflikt asymetryczny. Dlatego doświadczenie polskiej historii może być bardzo użyteczne w budowaniu współczesnej strategii obrony kraju – nieprzyjaciel widząc nasze przygotowanie do powszechnej obrony musi przed podjęciem agresji zwątpić, czy uda mu się zbrojnie opanować nasz kraj.
W teorii sztuki wojennej uważa się, że obrona jest silniejszą formą prowadzenia działań niż forma zaczepna (atak) bowiem obrońca dysponuje środkami, które mogą kompensować przewagę agresora. W pierwszej kolejności wymienia się jako środek najważniejszy wolę narodu obrony swojego kraju – nadanie obronie nie tylko charakteru masowego, ale i zdeterminowanego. Przewaga obrońcy nie jest naturalnie dana, ma charakter potencjalny, potrzebny jest świadomy, długofalowy wysiłek by ją stworzyć i (w razie konieczności) wykorzystać.
W procesie tworzenia społecznego zaplecza obrony (Systemu Obrony Powszechnej) szczególną rolę ma wykorzystanie zasobów sektora pozamilitarnego – aparatu administracyjnego, gospodarki, systemu edukacyjnego, służb państwowych. Zadania jakie trzeba wykonać, aby można było podjąć skuteczną obronę, obecnie występują śladowo w tym, co realizują MON i MSW.
Moje przesłanie na nowy 2020 rok – należy zająć się sferą społecznego zaplecza systemu bezpieczeństwa RP i trzeba powołać odpowiedzialną za to instytucję w strukturze władz państwowych.
