Ja do "pani Joanny z Krakowa" przesadną sympatią nie pałam. Współczuję jej jednak, bo to jest osoba, która pogubiła się życiowo i dryfuje bez punktów nawigacyjnych. Jej historia, ta którą znamy dzięki mediom, i sposób, w który sama ją opowiada, wyraźnie wskazuje, że najbardziej przydałaby się tej pani stabilność emocjonalna, na dobry początek.
PO i folksdojcz wdarli się tutaj wręcz po szatańsku, kusząc i mamiąc, a potem cynicznie zużywając zdezintegrowaną osobowościowo kobietę. Teraz Borysław szczerzy do kamer swój małpi fortepian i dosłownie, bez pyknięcia brewki, wywala: "Pani Joanna? Nie znam człowieka". W przeddzień spędu, który zwołano właśnie na intencję człowieka, o którym Borysław rzekomo nigdy nie słyszał.
Kiedyś folksdojcz wyjechał na wiecu, pod adresem Prezesa Jarosława, przytaczając wiersz Czesława Miłosza. A teraz karma wraca. Wtedy, to był wygłup załganego zaprzańca, niczym nie uzasadniony. Teraz w pełni zasadnie można słowami noblisty zwrócić się do folksdojcza, podsumowując smutną historię wykorzystania zagubionej życiowo "pani Joanny z Krakowa":
Który skrzywdziłeś człowieka prostego
Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając...
I tak dalej, aż do gałęzi pod ciężarem zgiętej.
