Po zgnieceniu przez Moskwę Powstania Listopadowego nastąpił gwałtowny wzrost napadów wilków na inwentarz i ludność na terenie całego Królestwa Polskiego. Działo się tak dlatego, iż w początkach okresu popowstaniowego, przy braku środków służących do ewentualnego wytępienia zwierzyny leśnej (gdy poza tym, że moskiewskie władze najezdnicze odebrały mieszkańcom broń palną w tym - początkowo - myśliwską, znacznie ograniczono też dostęp do prochu) , dużym zagrożeniem dla społeczeństwa Królestwa Polskiego okazywały się zwierzęta drapieżne.
Wyrządzały one znaczne szkody szczególnie na terenie wsi, gdzie drapieżniki zabijały tzw. „inwentarz żywy”. Napady wilków miały wówczas miejsce na terenie wszystkich województw, często dotycząc nawet ludzi.
W tej sytuacji władze Królestwa wydały rozporządzenia nakazujące wprowadzenie częstych obław na wilki, dokonywanych w zależności od lokalnej potrzeby. Zachęcano też mieszkańców do uczestnictwa w zabijaniu tych zwierząt-drapieżników.
PS Z opisów w prasie lokalnej wynika, iż relatywnie często wilki napadały i "porywały" samotnie bawiące się wiejskie dzieci.
Por. tegoż, Zmiany strukturalne w Królestwie Polskim wczesnej epoki paskiewiczowskiej, Białystok 2004/Rzeszów 2007, rozdział 7 (drugie wydanie: 8), podpunkt 7. część .2. "Zwierzęta drapieżne napadające na wiejski „inwentarz żywy”"
