Jak zostać antysemitą, czyli czego o Żydach mówić nie wolno?

Tak, wiem, pytanie zgoła prowokacyjne, ale wbrew pozorom, jeśli chcielibyśmy temat zbyć jednym zdaniem, jest na nie łatwa, jednozdaniowa odpowiedź. O Żydach nie wolno mówić źle. To powszechne przekonanie wszystkich tych, którzy starają się uczciwie podejść do tematu holocaustu i historii Żydów podczas Drugiej Wojny Światowej i zaraz po niej.

Jeśli przeszliśmy już etap egzegezy niemieckiego i hitlerowskiego udziału w holocauście, czyli ludobójczego sprawstwa, polegającego na próbie wymordowania całego narodu i przeszliśmy go uczciwie, wymieniając i podsumowując wszystkie ludobójcze akty, możemy liczyć na pochwalny pomruk i aprobujący poklask środowisk żydowskich i tych Żydom przychylnych.

Jednak zaraz po nim następuje szmer zniecierpliwienia, bowiem według wielu – Żydów i ludzi Żydom przychylnych przychylnością bezwarunkową, sam osąd hitlerowskich Niemiec nie wystarczy. Aby temat został wyczerpany i wybrzmiały, środowiska te żądają więcej. Za zagładę Żydów muszą zapłacić wszyscy, którzy przy niej byli i nie tylko pomagali Niemcom rozwiązywać kwestię żydowską, ale nawet jako przedstawiciele narodów podbitych, biernie jej się przyglądali. Jeśli potępimy współsprawców i zaakceptujemy występki jednostek, owo zbrodnicze szmalcownictwo i powojenne pogromy dokonywane przez niewielkie społeczności, jeśli zaakceptujemy je jako winy nie poszczególnych bandytów i zbrodniarzy, tylko całego społeczeństwa, otrzymamy oklaski po raz drugi i tym razem na stojąco.

Jeśli oprócz tego wszystkiego, potwierdzimy prawo narodu żydowskiego, do zadośćuczynienia, tak wielkiego jak sam holocaust, choćby milionami hektarów lasów – zadośćuczynienia, które nazywa się zwrotem mienia pożydowskiego, staniemy w glorii chwały, a może nawet zasłużymy na jakiś order.

Ostatecznym warunkiem bycia przychylnym Żydom przychylnością bezwarunkową, jest akceptacja wszystkiego z czym Żydzi się zgadzają i nieakceptacja tego z czym zgadzać się nie zamierzają. Owa wspólnota poglądów musi stać się bezwarunkowa i bezdyskusyjna. Jeśli tak się dzieje, zasłużyłeś na miano przyjaciela Żydów, szlachetnego goja i dzielnego bojownika z antysemityzmem.

Jeśli jednak zakłócasz obraz Żydów jako narodu niewinnego, ale heroicznego w obliczu holocaustu, jeśli zaczniesz mówić, że nie wszystko jest czarno białe i nawet naród wybrany może się mylić w osądzie roli, jaką w ich tragedii odegrały narody innej nacji, wtedy uważaj, staniesz się nie wiedzieć kiedy antysemitą i piewcą mowy nienawiści.

Jeżeli, do tego zajmiesz się Judenratami – źydowskimi ośrodkami zarządzającymi gettami, które to Judenraty, w przeważającej większości, bez szemrania wykonywały wszelkie polecenia niemieckich okupantów, nawet te ze wszech miar zbrodnicze, zasłużysz na miano wroga światowego żydostwa, multiplikowanego, gdy wspomnisz o żydowskiej policji, będącej dla swoich rodaków często bardziej okrutną niż hitlerowcy.

Nie wolno także podnosić tematu restrykcji, jakim podlegali Polacy, ratujący Żydów. W Polsce, w przeciwieństwie do całej Europy zachodniej, za pomoc Żydom obowiązywała kara śmierci dla tych, którzy pomagali oraz dla ich rodziny. Nie wolno o tym mówić, bo taki fakt przeczy narracji, jakoby Polacy, mogąc pomagać, patrzyli bezczynnie na hekatombę całego narodu. W myśl żydowskiej narracji każdy z Polaków powinien okazać pomoc, nie zważając na niemieckie restrykcje. Nieważnym jest, że takiej pomocy nie okazywali swoim rodakom, a wręcz w ich eksterminacji szli rękę w rękę z Niemcami, przywódcy żydowscy z Judenratów. W swojej książce Hannah Arendt wielka, żydowska myślicielka napisała: "Dla Żydów rola, jaką przywódcy żydowscy odegrali w unicestwieniu własnego narodu, stanowi niewątpliwie najczarniejszy rozdział całej tej ponurej historii.", ale jeśli chce się być przyjacielem narodu żydowskiego Hannah Arendt cytować nie wolno.

Nie wskazanym jest także wspominać o polskich drzewkach w Jad Waszem – drzewkach poświęconych Sprawiedliwym Wśród Narodów Świata, których jest najwięcej, większością zdecydowaną i nie pozostawiającą wątpliwości, która nacja, jako jedyna narażająca własne życie, uratowała najwięcej Żydów. To właśnie Polacy są tą nacją, Polacy z ponoć antysemickiej Polski, która za poruczeniem obecnego prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, ma teraz sprzedać miliony hektarów lasów, aby zapłacić za mienie pożydowskie państwu Izrael mimo, że zamordowani w holocauście Żydzi byli obywatelami Polski, a państwo Izrael wtedy nie istniało.

Czasami mam wrażenie, że owe drzewka w Jad Waszem, owe sześć tysięcy czterysta pięćdziesiąt cztery symbole wielkiego, polskiego człowieczeństwa, są czymś nie do zniesienia dla tych wszystkich, których retoryka, wbrew faktom, stara się udowadniać, że jesteśmy coś komuś winni. Coraz częściej nachodzi mnie myśl, że owe drzewka są nie w smak samym Żydom, bo jak zapora stoją na drodze ich niekończących się roszczeń.

Jeśli więc, jak uszy w oślej ławce, chcesz nosić tytuł antysemity, drąż i pytaj, nie gódź się z rolą jaką chcą tobie przypisać, różni tacy wpisujący się w to haniebne przesłanie, że polskość to nienormalność, a Polska to taki paw narodów i papuga, pozwalająca wyrywać pióra każdemu, kto za nie ciągnie, także Żydom. Być może zostaniesz złachmaniony i postawiony do konta przez wszystkie te Polityki i Wyborcze, przez pana Michnika i Grosa. Być może wskażą cię swoimi paluchami beneficjenci przemysłu holocaust i oszalali nienawiścią niektórzy rabini i ubiorą w winę i karę. Pamiętaj jednak, im nie chodzi o prawdę, im chodzi o to aby wbić w ciebie poczucie winy, abyś poczuł się gorszy, uległy i podległy i abyś płacił, płacił… Im chodzi o to, aby ciebie zniewolić.

PS.

Oto Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata: