ROK 2022
Znów Jezu zawisłeś na krzyżu
w Buczy, w Aleksandrowie
w Irpieniu i jak wszędzie
na podwórkach, w ogródkach –
las drewnianych znaków męki.
Male ręce syna obejmują drewno krzyża,
tulą się do matki wśród nieludzkiego obrazu masakry
domów, przyrody, ludzi.
Przyniósł dla niej jedzenie i swoje ulubione pluszaki.
Gdybyś widział jego boleść,
zszedłbyś z drewnianych krzyży
i przywołał jego matkę
z mogił otulonych kamykami,
żeby czołgi nie zadeptały.
Ale jak?
Jego mózg zaciskają cierniowe myśli.
On jest Tobą, Ty jesteś nim.
12.04.22
